Wydawnictwo - WPŚ
Rok - 2010
Stron - 54 - 15 TABLIC BARWNYCH
Oprawa - MIĘKKA LAKIEROWANA
Format - B5

STAN - NOWA




Skamieniałości mioceńskie, jako stosunkowo łatwe do pozyskania i dobrze zachowane, od stuleci cieszyły się zainteresowaniem nie tylko badaczy, lecz także kolekcjonerów amatorów. Zainteresowanie okazami fauny mioceńskiej prowadziło do tworzenia prywatnych kolekcji faunistycznych, przekazywanych często odpowiednim instytucjom naukowym bądź muzealnym. Dostępność klasycznych stanowisk występowania morskich utworów miocenu w Polsce i w krajach ościennych (Korytnica, Kresy Wschodnie, Górny Śląsk, okolice Wiednia) zdecydowanie sprzyjała rozwojowi tych kolekcji. Skomplikowane dzieje Polski, a zwłaszcza zniszczenia wojenne, sprawiły, że tylko niewielka część zbiorów przetrwała do dnia dzisiejszego.
Niemal każda z polskich geologicznych placówek muzealnych posiada zbiory skamieniałości mioceńskich, najczęściej współczesne. Największa historyczna kolekcja tego typu jest przechowywana w Muzeum Instytutu Nauk Geologicznych Polskiej Akademii Nauk w Krakowie i obejmuje przedwojenne zbiory m.in. Wilhelma Kracha i Wilhelma Friedberga - badaczy o największych zasługach w dziedzinie paleontologii mięczaków mioceńskich.
Przedwojenne kolekcje fauny mioceńskiej Muzeum Geologii Złóż w Gliwicach, pochodzące z nieistniejących dziś działów geologicznych muzeów Górnego Śląska, liczą ponad 3 tys. okazów i stanowią jeden z najbardziej wartościowych zbiorów tematycznych w Polsce.