WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.
UWAGA - PRODUKT JEST WYKONYWANY NA SPECJALNE ZAMÓWIENIE W HISZPAŃSKIM ZAKŁADZIE PŁATNERSKIM (TEN WYJĄTKOWY PRODUKT JEST WYTWORZONY CAŁKOWICIE RĘCZNIE Z WYSOKOWĘGLOWEJ STALI TOLEDAŃSKIEJ, KTÓRA CENIONA JEST ZA BARDZO DOBRĄ JAKOŚĆ).
Prezentowany model jest wierną repliką ściśle nawiązującą do oryginału. Sztylet nie jest naostrzony ani przystosowany do ostrzenia (nie nadaje się do walki). Ostrze (głownia) wykonane jest ze stali toledańskiej polerowanej - zaleca się konserwację ostrza cienką warstwą oliwki lub innego środka natłuszczającego.
(IHK35)
Producent: HISZPAŃSKI ZAKŁAD PŁATNERSKI
Materiał:
głownia: wysokowęglowa stal toledańska, rękojeść stalowa z imitacją kości słoniowej (drewno).
pochwa: drewniana obszyta skórą naturalną
DŁUGOŚĆ: 42cm
WAGA: 0,5 kg
PONIŻEJ KILKA INTERESUJĄCYCH FAKTÓW HISTORYCZNYCH:
"Sztylet (staropolskie tulich, włoskie stiletto) – krótka, biała broń sieczna o prostej, cienkiej, ostro zakończonej trójgraniastej głowni i krótkim, prostym jelcu, przeznaczona do kłucia. Sztylet jest rodzajem noża. Najwcześniejsze formy sztyletu, wykonywane z kamienia, kości lub rogu, znane są z paleolitu. Rozpowszechnił się w okresie średniowiecza i renesansu, kiedy był wykonywany w całości ze stali.
Sztyletów używano także do zabójstw, m.in. do eliminacji przeciwników politycznych, np. Juliusza Cezara. Na podobieństwie sztyletu robiono też maczety"1.
"Daga, deka – sztylet o długiej (40-60 cm), zwężającej się ku sztychowi głowni. Najczęściej używana jako broń dodatkowa (w drugiej ręce) wraz z mieczem, służyła do rozdzierania kolczugi przeciwnika lub zadawania ciosów w miejsca nie osłonięte zbroją. Broni tej używano w Europie Zachodniej od wczesnego średniowiecza do XVII wieku, początkowo jako broń piechoty, później także przez jazdę. W Polsce mało popularna"2.
"Mizerykordia (ła. misericordia) – miłosierdzie, wcześniejsza nazwa puginał – krótki, wąski sztylet służący do dobijania rannego/konającego przeciwnika (stąd nazwa), o mocnym sztychu oraz długiej klindze przystosowanej do pchnięcia przeciwnika.
Stanowiła ważną rolę w uzbrojeniu średniowiecznego rycerstwa. Używana głównie w okresie późnego średniowiecza, gdy do użytku weszły zbroje płytowe – dzięki wąskiemu ostrzu umożliwiała zadanie ciosu pomiędzy płytami pancerza lub nawet jego przebicie. Łączyła stosunkowo niewielkie rozmiary i wysoką skuteczność bojową.
W wiekach XIII – XV mizerykordię noszono obok miecza, zawieszano z prawej strony pasa, od drugiej połowy XIV w. mocowano na łańcuszku przytwierdzonym do napierśnika zbroi.
Pośród mizerykordii można wyróżnić dwie grupy broni – noże bojowe o głowni jednosiecznej oraz sztylety z głownią obusieczną.
Jest to także element kulturowy i tradycyjny wielu narodów (gruziński kindżał, hiszpańska navaja lub japońskie tantō).
Mizerykordia charakteryzowała się również motywami zdobniczymi, co według niektórych historyków odróżnia ją od puginału, aczkolwiek nie zachował się żaden egzemplarz potwierdzający tę hipotezę"3.
1-Sztylet [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2009-10-6 18:30Z [dostęp: 2[zasłonięte]009-10 14:17Z]. Dostępny w Internecie:http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sztylet&oldid=18[zasłonięte]972
2-Daga [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]009-05 20:06Z [dostęp: 2[zasłonięte]009-10 14:18Z]. Dostępny w Internecie:http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Daga&oldid=17[zasłonięte]158
3-Mizerykordia [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]009-09 07:43Z [dostęp: 2[zasłonięte]009-10 14:20Z]. Dostępny w Internecie:http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Mizerykordia&oldid=18[zasłonięte]973
