Fado powstało jako muzyka ulicy. Brzmiało w trzeciorzędnych barach i domach publicznych. Początkowo śpiewaczki wywodziły się ze środowisk, w których kobiety trudniły się najstarszym zawodem świata, śpiewacy zaś najczęściej byli synami chłopów lub rzemieślników. Z tej mieszaniny biedy, prostoty, niewybrednego humoru i prostej muzyki wziął się dzisiejszy fenomen fado.
W późniejszym czasie fado weszło do repertuaru teatrów i stopniowo zaczęło przenikać w coraz wyższe sfery społeczne, zyskując sobie coraz większe grono entuzjastów.
Dwunastostrunowa gitara portugalska idealnie nadaje się do wykonywania muzyki fado. Gitara towarzysząca realizuje podstawę basową i rytm. Słowa są starannie dobrane, a wokalista to nie tylko śpiewak, ale i bard.
Amalia Rodrigues zaczęła swą przygodę z tą muzyką w końcówce lat 30., by stać się wkrótce jej ikoną nie tylko w Portugalii, ale i na całym świecie - od Brazylii po Rosję i Japonię. Jej płyty sprzedawały się w błyskawicznym tempie, zawładnęła rynkiem fonograficznym we Włoszech i Francji. Tak jak Rodrigues, Carlos do Carmo jest również przykładem równowagi w łączeniu tradycji z nowoczesnością.
Indywidualne brzmienie fado jest bezbłędnie rozpoznawane na całym świecie, a scena muzyczna tego gatunku kwitnie od ponad 15 lat, prezentując co jakiś czas kolejne nazwiska twórców, którzy zadedykowali tej muzyce całą swoją artystyczną działalność. Wśród nich znajdują się największe gwiazdy: Misia, Mariza, Ana Moura, Cristina Branco, Katia Guerreiro, a ostatnio także Carminho.
Męscy wykonawcy fado nie mogą być pominięci. Od legendarnego Alfredo Marceneiro, wykonawcy i twórcy urodzonego w XIX wieku i aktywnie występującego do lat 80. XX wieku, do ostatnich objawień w osobach António Zambujo i Marco Rodrigues. Obecny album potwierdza, że nie było od nich większych artystów w całej historii tej muzyki.
Dokonany ostatnio przez UNESCO wpis fado na listę światowego dziedzictwa kulturowego wieńczy dwa wieki artystycznych poszukiwań sposobu połączenia głębokiej emocjonalności, chęci zaakcentowania swej tożsamości, poezji i inwencji muzycznej. Ta tradycja niezmiennie pozostaje żywa: większość współczesnych artystów, których kompozycje zostały umieszczone na tym albumie, pozostaje aktywnymi muzykami dzisiejszej sceny fado.
CD 1 1. Ana Moura – Caso Arrumado 2. Carlos Do Carmo – Fadeo da Saudade 3. Carminho – Meu Amor Marinheiro 4. Ricardo Riberio – Moreninha da Travessa 5. Mariza – Ha Uma Musica do Povo 6. Camane – Sei De Um Rio 7. Aldina Duarte – Princesa Prometida ( Fado Triplicado) 8. Cristina Branco – Bomba Relogio 9. Marco Rodrigues – Tantas Lisboas 10. Cuca Roseta – Saudades Do Brasil Em Portugal 11. Antonio Zambujo – Amor De Mel , Amor de Fel 12. Raquel Tavares – Rosa da Madragoa 13. Mafalda Arnauth – Audacia 14. Ana Sofia Varela – Vivendo Sem Mim 15. Helder Moutinho – Saudade 16. Dulce Pontes – Fado-Mae 17. Paulo Braganca – Que Fazes Ai Lisboa 18. Joana Amendoeira – Fado Dos Azulejos 19. Katia Guerreiro – Asas 20. Misia – Rapsodia Dos Tres Poetas CD 2 1. Amalia Rodrigues – Barco Negro 2. Maria Teresa De Noronha 3. Max – A Julia Florista 4. Alfredo Marceneiro – Ha Festa na Mouraria 5. Lucilia Do Carmo – Maria Madalena 6. Manuel De Almeida – Fado Bailado 7. Tony De Matos – Lisboa Antiga 8. Beatriz da Conceicao – Madrugada Sem Sono 9. Fernando Farinha – Guitarras de Lisboa 10. Vicente de Camara – A Moda das Trancas Pretas 11. Argentina Santos – A Minha Pronuncia 12. Joao Ferreira – Rosa – Embucado 13. Tristao da Silva – Aquela Janela Virada Para o Mar 14. Teresa Tarouca – Cai Chuva Do Ceu Cinzento 15. Fernando Mauricio – Igreja de Santo Estevao 16. Rodrigo – Se A Vida Fosse Uma Feira 17. Herminia Silva – Fado da Sina 18. Carlos Ramos – Canto o Fado 19. Francisco Jose – Nem As Paredes Confesso 20. Maria Da Fe - Ate Que a Voz Me Doa | 
