Fado powstało jako muzyka ulicy. Brzmiało w trzeciorzędnych barach i domach publicznych. Początkowo śpiewaczki wywodziły się ze środowisk, w których kobiety trudniły się najstarszym zawodem świata, śpiewacy zaś najczęściej byli synami chłopów lub rzemieślników. Z tej mieszaniny biedy, prostoty, niewybrednego humoru i prostej muzyki wziął się dzisiejszy fenomen fado.

W późniejszym czasie fado weszło do repertuaru teatrów i stopniowo zaczęło przenikać w coraz wyższe sfery społeczne, zyskując sobie coraz większe grono entuzjastów.

Dwunastostrunowa gitara portugalska idealnie nadaje się do wykonywania muzyki fado. Gitara towarzysząca realizuje podstawę basową i rytm. Słowa są starannie dobrane, a wokalista to nie tylko śpiewak, ale i bard.

Amalia Rodrigues zaczęła swą przygodę z tą muzyką w końcówce lat 30., by stać się wkrótce jej ikoną nie tylko w Portugalii, ale i na całym świecie - od Brazylii po Rosję i Japonię. Jej płyty sprzedawały się w błyskawicznym tempie, zawładnęła rynkiem fonograficznym we Włoszech i Francji. Tak jak Rodrigues, Carlos do Carmo jest również przykładem równowagi w łączeniu tradycji z nowoczesnością.

Indywidualne brzmienie fado jest bezbłędnie rozpoznawane na całym świecie, a scena muzyczna tego gatunku kwitnie od ponad 15 lat, prezentując co jakiś czas kolejne nazwiska twórców, którzy zadedykowali tej muzyce całą swoją artystyczną działalność. Wśród nich znajdują się największe gwiazdy: Misia, Mariza, Ana Moura, Cristina Branco, Katia Guerreiro, a ostatnio także Carminho.

Męscy wykonawcy fado nie mogą być pominięci. Od legendarnego Alfredo Marceneiro, wykonawcy i twórcy urodzonego w XIX wieku i aktywnie występującego do lat 80. XX wieku, do ostatnich objawień w osobach António Zambujo i Marco Rodrigues. Obecny album potwierdza, że nie było od nich większych artystów w całej historii tej muzyki.

Dokonany ostatnio przez UNESCO wpis fado na listę światowego dziedzictwa kulturowego wieńczy dwa wieki artystycznych poszukiwań sposobu połączenia głębokiej emocjonalności, chęci zaakcentowania swej tożsamości, poezji i inwencji muzycznej. Ta tradycja niezmiennie pozostaje żywa: większość współczesnych artystów, których kompozycje zostały umieszczone na tym albumie, pozostaje aktywnymi muzykami dzisiejszej sceny fado.

CD 1

1. Ana Moura – Caso Arrumado

2. Carlos Do Carmo – Fadeo da Saudade

3. Carminho – Meu Amor Marinheiro

4. Ricardo Riberio – Moreninha da Travessa

5. Mariza – Ha Uma Musica do Povo

6. Camane – Sei De Um Rio

7. Aldina Duarte – Princesa Prometida ( Fado Triplicado)

8. Cristina Branco – Bomba Relogio

9. Marco Rodrigues – Tantas Lisboas

10. Cuca Roseta – Saudades Do Brasil Em Portugal

11. Antonio Zambujo – Amor De Mel , Amor de Fel

12. Raquel Tavares – Rosa da Madragoa

13. Mafalda Arnauth – Audacia

14. Ana Sofia Varela – Vivendo Sem Mim

15. Helder Moutinho – Saudade

16. Dulce Pontes – Fado-Mae

17. Paulo Braganca – Que Fazes Ai Lisboa

18. Joana Amendoeira – Fado Dos Azulejos

19. Katia Guerreiro – Asas

20. Misia – Rapsodia Dos Tres Poetas

CD 2

1. Amalia Rodrigues – Barco Negro

2. Maria Teresa De Noronha

3. Max – A Julia Florista

4. Alfredo Marceneiro – Ha Festa na Mouraria

5. Lucilia Do Carmo – Maria Madalena

6. Manuel De Almeida – Fado Bailado

7. Tony De Matos – Lisboa Antiga

8. Beatriz da Conceicao – Madrugada Sem Sono

9. Fernando Farinha – Guitarras de Lisboa

10. Vicente de Camara – A Moda das Trancas Pretas

11. Argentina Santos – A Minha Pronuncia

12. Joao Ferreira – Rosa – Embucado

13. Tristao da Silva – Aquela Janela Virada Para o Mar

14. Teresa Tarouca – Cai Chuva Do Ceu Cinzento

15. Fernando Mauricio – Igreja de Santo Estevao

16. Rodrigo – Se A Vida Fosse Uma Feira

17. Herminia Silva – Fado da Sina

18. Carlos Ramos – Canto o Fado

19. Francisco Jose – Nem As Paredes Confesso

20. Maria Da Fe - Ate Que a Voz Me Doa