WALOR DOSKONAŁY JAKO PREZENT ORAZ ELEMENT DEKORACYJNY BIURA LUB POKOJU !!!
.
SPÓŁKA AKCYJNA FABRYK METALOWYCH POD FIRMĄ NORBLIN, B-CIA BUCH I T. WERNER W WARSZAWIE
AWANGARDA POLSKIEGO PRZEMYSŁU W OKRESIE MIEDZYWOJENNYM I WCZEŚNIEJSZYM
KLASYKA POLSKICH PAPIERÓW WARTOŚCIOWYCH
ŁADNY STAN - AKCJA ZAWIERA KUPONY (NIWIDOCZNE NA ZDJĘCIU)
HISTORIA FIRMY
W 1820 założono zakład brązowniczy "Norblin i Spółka". Początkowo mieścił się przy ul. Długiej; w 1823 został przeniesiony na Krakowskie Przedmieście. Wytwarzano świeczniki, wazony, ozdoby stołowe i sprzęt do gotowania.
W 1834 został przeniesiony na ul. Chłodną. Przy zakładzie funkcjonował sklep z wyrobami srebrnymi, platerowymi i brązowymi.
W 1865 r. Ludwik Norblin (1[zasłonięte]836-19), wraz z siostrą – Albertyną i jej mężem Teodorem Wernerem – nabył od swego ojca – Wincentego Konstantego Norblina, fabrykę wyrobów metalowych w Warszawie, przy ul. Chłodnej.
Po dokonaniu transakcji, w 1865 r. Ludwik Norblin zawarł spółkę ze swym szwagrem – Teodorem Wernerem – złotnikiem, który był właścicielem fabryki wyrobów srebrnych w Warszawie. : zakład Norblina – specjalizował się w wyrobach platerowanych, a w zakładzie Wernera wytwarzano srebra. Pod koniec lat siedemdziesiątych XIX w., po przeniesieniu wytwórni sreber Wernera do fabryki Norblina na ul. Chłodną, połączone zakłady posiadały dwie maszyny parowe o mocy 19 KM, zatrudniały 112 robotników. Wartość rocznej produkcji wynosiła 73 tys. rubli.
W 1882 r. Ludwik Norblin wykupił wytwórnię platerów Braci Buch w Warszawie, przy ul. Żelaznej 17 (późniejszy nr 51), wraz z prawem używania znaku firmowego i wyłącznością na produkcję platerów. Firma "Bracia Buch" była kontynuatorką istniejącej w Warszawie od 1830 r. fabryki wyrobów z nowego srebra Gustawa Hennigera. W 1886 r. Ludwik Norblin przeniósł na tereny przy ul. Żelaznej swe zakłady mieszczące się dotąd przy ul. Chłodnej. Przedsiębiorstwo norblinowskie stosowało od tego czasu nazwę: "Fabryka wyrobów platerowanych połączonych firm Norblin i Spółka – Bracia Buch". Cześć wyrobów platerowanych i cynowych, również po przeniesieniu zakładu na ul. Żelazną, wprowadzana była na rynek pod firmą "Bracia Buch". Lata osiemdziesiąte XIX w. to okres rozszerzania zakresu działalności fabryki poprzez założenie walcowni blach, druciarni, rurowni i odlewni.
W 1893 r. Ludwik Norblin był jednym ze współzałożycieli nowej spółki pod nazwą: Towarzystwo Akcyjne Fabryk Metalowych pod firmą “Norblin, Bracia Buch i T.Werner” w Warszawie, z siedzibą przy ul. Żelaznej 51 (statut spółki zatwierdzono 12 kwietnia 1893 r., otwarcie operacji nastąpiło 1 lipca 1893 r.). Kapitał zakładowy spółki wynosił 1,5 mln rubli i podzielony był na 1500 akcji, po 1000 rubli każda.
W oparciu o kapitał Norblina i Wernera w dalszym ciągu następował rozwój zakładów, zwiększała się mechanizacja produkcji, moc zainstalowanych silników parowych wynosiła w 1893 r. 80 KM, by w ciągu dziesięciolecia wzrosnąć do 300 KM; zatrudniano 400 robotników, a wartość produkcji szacowano na 1,2 mln rubli (1893 r.). W latach 90. XIX w. spółka wybudowała walcownię metali kolorowych, w której produkowano: blachę mosiężną i srebrną, drut mosiężny, miedziany i srebrny, rury miedziane i mosiężne ciągnione bez szwu. Przedsiębiorstwo zaliczane było do grupy sześciu największych w branży metalowej na terenie Królestwa Polskiego (obok firm “Lilpop, Rau i Loewenstein", “K.Rudzki i S-ka”, “Warszawska Fabryka Machin”, “Scholtze, Repphan i S-ka”, “Towarzystwo B.Handke”), realizowała zamówienia rosyjskich ministerstw marynarki i komunikacji, dostarczała wyroby także na rynek krajowy. Zakłady norblinowskie od 1895 r. zmonopolizowały wytwarzanie rur miedzianych w Królestwie Polskim, włączyły się do kartelu dwu rosyjskich walcowni i uczestniczyły w każdej partii zamówień.
Sieć sklepów firmowych działała w Królestwie Polskim oraz w kilkunastu największych miastach cesarstwa rosyjskiego (Petersburg, Moskwa, Odessa, Charków, Kijów, Ryga, Tyflis, Saratow, Elisawietgrad, Wilno, Mińsk), natomiast przedstawicielstwo handlowe funkcjonowało w Teheranie. Produkty użytkowe srebrne i platerowane (galanteria i sztućce), prezentowano i nagradzano na targach i wystawach w Paryżu, wielokrotnie w Petersburgu, Kijowie, Odessie, Niżnym Nowgorodzie. W 1896 r. norblinowskie wyroby platerowane wyróżniono najwyższym odznaczeniem rosyjskim – prawem wybijania herbu cesarskiego – dwugłowego orla (przywilej nie obejmował sreber wykonywanych pod firmą Wernera).
Początek XX w., do wybuchu I wojny światowej – to okres dalszego rozwoju zakładów. Wprowadzano ulepszenia organizacyjno-techniczne, oparte o wzory zachodnie, zainstalowano m.in. walcarkę skośną do rur, ciągarki do cienkiego drutu, prasę hydrauliczną, piece Morgana do topienia miedzi. Ok. 1908 r. w zakładach norblinowskich opracowano nowy stop cynowy o nazwie verit, wykorzystywany także przez niemiecką wytwórnię Württembergische Metallwarenfabrik. Moc zainstalowanych silników wzrosła z 300 KM w 1904 r., do 800 KM w 1908 r., by w chwili wybuchu I wojny św. osiągnąć moc 950 KM. Wartość produkcji osiągnęła w 1908 r. 1,5 mln rubli, a w 1914 r. 2,1 mln rubli. Zatrudnienie w 1914 r. wynosiło 600 robotników.
Spółka Akcyjna Fabryk Metalowych pod firmą “Norblin, Bracia Buch i T.Werner” rozwijała się dynamicznie, z przerwą w okresie I wojny światowej; w II Rzeczypospolitej była jednym z największych polskich przedsiębiorstw metalowych. Fabryką kierował wówczas inż. Stefan Przanowski – znany przemysłowiec, minister przemysłu i handlu.
Po II wojnie światowe fabryka została znacjonalizowana i funkcjonowała pod nazwą: Walcownia Metali "Warszawa"; w 1982 r. przekazana na cele muzealne, a teren jej powoli się kurczył, powstał tu oddział Muzeum Techniki znany jako Muzeum Przemysłu, swoje siedziby miały tu też Muzeum Drukarstwa oraz Teatr Scena Prezentacje.
W grudniu 2008 teren fabryki został sprzedany amerykańskiemu funduszowi inwestycyjnemu Patron Capital, który powołał spółkę ArtNorblin i planuje częściową rewitalizację obiektów przemysłowych we współpracy z firmą JEMS Architekci.
W maju 2010 we wnętrzach fabryki kręcono ujęcia do teledysku Uprising metalowej grupy Sabaton.
