WYFRANCISZEK WALCZOWSKI, Z KSIĄG  WŁODZIMIERZA WNUKA,  cynkotypia, sygn. na rys.,  wym. rys. 107 x 75 mm. Stan b. dobry.

Franciszek WALCZOWSKI
ur. 1902 r. w Żbiku w woj. krakowskim. Studiował w Państwowej Szkole Przemysłu Artystycznego w Krakowie (1[zasłonięte]918-19). Do roku 1939 pracował w Łodzi w artystycznym szkolnictwie zawodowym, między innymi w Żeńskiej Szkole Przemysłowej. W czasie II wojny światowej był głównym plastykiem w zespole teatralnym Juliusza Osterwy. Po wojnie pracował w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych a od 1950 roku na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Od 1972 roku jako doc. dr hab. kierował II Katedrą Tkaniny Artystycznej (haft, tkanina malowana, batik, tkanina żakardowa). Zaprojektował i wykonał między innymi polichromię w kościele św. Szczepana przy placu Axentowicza w Krakowie. Zmarł w 1983 roku w Krakowie.
Malarz, scenograf i antropozof, który podjął próbę artystycznego wskrzeszenia pradziejów, tworząc malarskie wizje odwołujące się do mitów i legend, zachowanych w obrzędach Słowian.Autor, żywo zainteresowany legendowymi (bajecznymi) dziejami Polski przed chrześcijaństwem, przedmiotem narracji plastycznych uczynił postacie (boginki, rusałki i inne), oraz sceny obrzędowe i wierzeniowe odnoszące się do tamtych mitycznych czasów. Pozostawał przy tym pasjonatem antropozofii, i dzieje Polski wykładał w duchu ezoterycznym, czego dowodem jest twórczość plastyczna z charakterystycznym językiem pomagającym mu nazywać i tytułować swoje prace (np. „Światowit objawiający rok”, „Odczynianie uroków”, „Belin uczeń Skitiana”, „Lechicki wuj”, „Łada krospani Luba”, „Dziewa i Ładon”, „Dedbuk” itp.).

WYSTAWIAM WSZYSTKIE (18) EKSLIBRISY WYKONANE PRZEZ F. WALCZOWSKIEGO TĄ TECHNIKĄ.