Luigi Pareyson ESTETYKA. TEORIA FORMALNOŚCI

Wydawnictwo UNIVERSITAS 2009

Książka używana, czysta, zwarta, stan dobry plus.

"(...) prezentowana praca zgłębia temat, proponując w miejsce estetyki opartej na teorii intuicji i ekspresji estetykę produkcji i formatywności. (...) Chociaż nie jest to eleganckie, to przynajmniej z dwóch powodów wolałem, żeby ta teoria nazywała się estetyką  formatywności niż estetyką formy. Przede wszystkim dlatego, że termin „forma” ze względu na wielość znaczeń okazuje się niejasny i istnieje ryzyko, że zostanie zrozumiany jako proste przeciwieństwo „materii” czy „treści”, wywołując vexata quaestio formalizmu i realizmu, podczas gdy tutaj chodzi o formę jako organizm żyjący własnym życiem, posiadający własne wewnętrzne prawodawstwo, o całość niepowtarzalną w wyjątkowości, niezależną w swojej autonomii, przykładową w wartości, zamkniętą i otwartą zarazem w swojej określoności, zawierającej w sobie nieskończoność. Forma to całość doskonała w harmonii i jedności swego prawa koherencji, cała we wzajemnej adekwatności części i całości. Drugim powodem jest to, że szybko wychodzi tu na jaw dynamiczny charakter formy, dla której istotne jest bycie rezultatem, a nawet osiągnięciem „procesu” formowania, ponieważ formy nie można postrzegać jako takiej, jeśli nie uchwyci się jej w akcie konkluzji i zarazem inkluzji, w ruchu wytwarzania, gdzie się zaczyna i gdzie osiąga swój kres" -  z wprowadzenia autora

Luigi Pareyson (1918–1991), jeden z najważniejszych włoskich filozofów XX wieku, znawca transcendentalnej filozofii niemieckiej, współtwórca (obok Heideggera, Ricoeura i Gadamera) współczesnej  hermeneutyki. Uczeń takich myślicieli, jak Abbagnano, Guzzo i Jaspers. Wśród jego uczniów byli Eco, Vattimo, Givone, Ferraris. Członek między innymi American Society for Aesthetics, Międzynaro-dowej Rady Hegel-Vereinigung, Włoskiej Akademii Nauk, Bayerische Akademie der Wissenschaften, członek zwyczajny Accademia Nazionale dei Lincei. Kilkakrotnie uhonorowany włoskimi odznaczeniami państwowymi, laureat Międzynarodowej Nagrody im. Fryderyka Nietzschego (1987). Jego najważniejsze dzieła to: Esistenza e persona, Estetica. Teoria della formativita, Estetica dell'idealismo tedesco, Verita e interpretazione, Ontologia della liberta, Dostoevskij, Ontologia della liberta. Il male e la sofferenza, Essere liberta ambiguita.