Celem serii EUROPEJSCY KLASYCY SZTUKI PRZEKŁADU OD XIV DO XIX WIEKU jest przedstawienie w możliwie jak najpełniejszej wersji najwybitniejszych i najważniejszych tekstów zaliczających się do refleksji nad sztuką przekładu. Znajdują się wśród nich często dziś nieznane i niesłusznie zapomniane dzieła europejskich tłumaczy oraz uczonych badających specyfikę tej trudnej i arcyważnej sztuki.

Aleksander Fraser Tytler należy do grona tych uczonych, których nieustannie się cytuje, lecz rzadko się czyta w całości. Mimo dość odległej dla nas daty ukazania się dzieła Esej o zasadach sztuki przekładowczej (Essay on the Principles of Translation) – pierwsze wydanie w 1791 t. – większość poruszonych w nim zagadnień pozostaje nadal aktualna. Tytler omawia m.in. kwestię przekładalności idiomów i gier słownych, zachowania – a raczej odtworzenia – wieloznaczności oryginału, zakres swobody tłumaczenia. Do dziś żywa pozostaje słynna Tytlerowska definicja dobrego przekładu, przytaczana przez niemal wszystkich współczesnych badaczy zajmujących się translatoryką. Całość Eseju… odznacza się pasją i zaangażowaniem, które były charakterystyczne dla większości rozpraw z epoki przedakademickiej.