Zapoznaj się z warunkami oraz opisem naszych aukcji - jeśli zalicytujesz, oznacza, że je akceptujesz! 1. Warunki płatności i koszt wysyłki  wynikają z  regulaminu allegro (termin zapłaty max. 7 dni)  2.Z reguły sprzedajemy  przedmioty stare i używane i nie odpowiadamy za ich ukryte wady itp. Jeśli masz wątpliwości - zapytaj, poproś o dodatkowe informacje,  zdjęcia itp. Zwroty zakupionych przedmiotów używanych są możliwe jedynie w wyjątkowych i uzgodnionych obopólnie przypadkach, bez zwrotu ponownych kosztów wysyłki. 3.W przypadku przedmiotów starych i używanych nie dajemy 100% gwarancji co do autentyczności  prób, sygnatur itp. Możliwa jest natomiast  za dodatkową opłatą ekspertyza zewnętrzna  i stosowny certyfikat.  4. Komentarze wystawiamy po obustronnie udanej transakcji po otrzymaniu komentarza od Kupującego. Uwaga! Inne opcje przesyłki, w tym także ewentualną wysyłkę za granicę, należy uzgodnić ze sprzedającym i doliczyć stosowną kwotę. Przy zakupie obejrzyj nasze inne aukcje. Przy dodatkowym zakupie będzie niższy koszt wysyłki.  Nasz numer konta podany jest w powiadomieniu allegro oraz informacji menadżera sprzedaży allegro.  Sprawdź zawsze czy jest to ten sam numer konta, a  w razie wątpliwości skontaktuj się z nami. UWAGA! SPRZEDAJEMY IKONY  ORAZ WYKONUJEMY JE NA ZAMÓWIENIE! Uwaga! Zespół allegro umożliwia także zakup na raty - zapraszamy: http://poznaj.alle/raty
Agencja Wydawnicza ,,Promocja''    39-300 Mielec, ul. Sobieskiego 1/1
e-mail: [zasłonięte]@interia.pl tel./fax 17 [zasłonięte]1498     tel. kom. 602 [zasłonięte]362 lub 0602 [zasłonięte]197

Przedmiotem aukcji jest:

ENDOKRYNOLOGIA KLINICZNA WIEKU ROZWOJOWEGO

Red. Górnicki, Pawlikowski

PZWL, Warszawa 1974 wydanie I

24,5 x 17,5 cm, 552 strony, twarda oprawa, stan db, drobne przetarcia i przybrudzenia, pieczątka po poprzednim właścicielu

Polecam i zapraszam do licytacji

A/26558

PRZEDMOWA
Mimo że endokrynologia jest nauką, której dynamiczny rozwój przypada na ostatnie ćwierćwiecze, należy przypomnieć, że ten dynamiczny rozwój został wyprzedzony przez odkrywcze badania wielu uczonych w tej dziedzinie wiedzy. Wśród nich znajdują się także i nazwiska polskich badaczy jak Napoleon Cybulski i Władysław S/ymonowicz — odkrywcy adrenaliny (1895), Józef Babiński, który poprzez opis zespołu tłuszczowo-płciowego (1900) zwrócił uwagę na związek między podwzgórzem, przysadką a dojrzewaniem, L. Starklówna i L. Węgrzynowski (1910), którzy opisali nadnercza płodowe, Leon Konrad Głiński, który pierwszy opisał obraz chorobowy niedoczynności przysadki (1912).
W okresie iprzed drugą wojną światową endokrynologia, w tym także endokrynologia pediatryczna, zaczęły coraz szerzej wkraczać na teren medycyny klinicznej. Dowodem tego była działalność Janusza Zeylanda, profesora Uniwersytetu Poznańskiego, który od 1933 roku organizował pokazy chorych dzieci z zaburzeniami hormonalnymi. Między innymi wprowadził on pierwszy w PoJs-ce leczenie wnętrostwa metodą hormonalną stosując gonadotropinę. Baumritter i Górnicki wprowadzili dietę wysokowęglowodanową w leczeniu cukrzycy dziecięcej w latach 1936—1940. W latach 1935—1936 prof. Cieszyński zorganizował we Lwowie Koło Lekarzy Endokrynologów, w którym wysoką aktywność w dziedzinie endokrynologii pediatrycznej, zwłaszcza diabetologii, przejawiał Artur Chwalibogowski. W roku 1939 wychodzi w Warszawie pierwszy polski podręcznik endokrynologii (wyd. Ars Medici).
Druga wojna światowa i długoletnia okupacja iprzerwała pracę nielicznych polskich endokrynologów.
W latach powojennych mimo dużych strat osobowych rozpoczęto odbudowę i rozbudowę uczelni medycznych.
Ważne znaczenie dla rozwoju endokrynologii jako jednej z dziedzin nauk medycznych miało utworzenie pierwszej w Polsce i jednej z pierwszych w Europie Katedry i Zakładu Endokrynologii na Wydziale Lekarskim w Łodzi w roku 1945. Niewątpliwie przyczyniło się to do zorganizowania Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, zwołania I Zjazdu Endokrynologów w Łodzi (1951) oraz wydawania czasopisma naukowego, poświeconego endokrynologii pt. Endokrynologia Polska.
W latach 1946—47 rozpoczęto wykłady na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego z endokrynologii klinicznej ze szczególnym uwzględnieniem wieku dziecięcego (doc. dr T. Pawlikowski).
Mimo trudnych warunków pracy w pierwszym dziesięcioleciu powojennym trzeba zanotować szereg osiągnięć naukowych w dziedzinie endokrynologii pediatrycznej. I tak już na pierwszym Zjeździe Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego w Łodzi w 1951 roku Kazimierz Dux przedstawia przypadek dysgenezji gonad z prawidłowym wzrostem, wyprzedzając o wiele lat opisy tej jednostki chorobowej podane przez autorów zagranicznych, jako zespół Swyera lub tzw. „czysta dysgenezja gonad". Na tym samym Zjeździe
Tadeusz Pawlikowski przedstawił badania dotyczące nadnercza płodowego, wskazujące na jego czynność androgenną, która, jak się okazało później, ma kluczowe znaczenie dla jednostki płodowo-łożysfcowej.
Bolesław Górnicki w roku 1955 opracował obszerny prawie stustronicowy rozdział pt. „Choroby gruczołów dokrewnych" w podręczniku „Pediatria kliniczna". Rozdział ten należy potraktować jako pierwszy podręcznik endokrynologii pediatrycznej w Polsce.
W okresie ipo drugiej wojnie światowej powstały w Polsce liczne ośrodki endokrynologii klinicznej poświęconej wiekowi rozwojowemu.
W Instytucie Matki i Dziecka w Warszawie szczególnie czynnie pracowały Tomaszewska i Lenartowska w dziedzinie zaburzeń wzrostu, w Poznaniu okresowi dojrzewania szczególnie poświęcali się Szczepski i Walczak, a temuż problemowi u dziewcząt A. Komorowska (Łódź). Kosowicz (Poznań) opracował zmiany kostne stwierdzane w niektórych postaciach dysgenezji gonad u dziewcząt. Postępem organizacyjnym w dziedzinie endokrynologii klinicznej było otwarcie pierwszej w Polsce Klinika Endokrynologicznej w Łodzi w 1966 roku. Klinika ta ma od samego początku wydzielony oddział dla rozpoznawania i leczenia zaburzeń hormonalnych u dzieci.
Ujmując syntetycznie dotychczasowy rozwój endokrynologii wieku rozwojowego należy podkreślić polskie prace badawcze w zakresie cukrzycy dziecięcej (Chwalibogowski, Górnicki, Margolisowa), zaburzeń wzrostu (Tomaszewska, Lenartowska), patofizjologii podwzgórza i osi podwzgórzowo-przy-sadkowej. (R. Klimek, M. Pawlikowski), zaburzeń cielesno-płciowych (T. Pawlikowski, Kosowicz, Walczak, Romer, Blaim i inni), tkanki tłuszczowej brunatnej jako swoistego gruczołu dokrewnego w okresie płodowym i noworodkowym (T. Pawlikowski).
Zdajemy sobie sprawę, że nie zostali w niniejszej przedmowie wymienieni wszyscy pracownicy naukowi, którzy przyczynili się swymi pracami do rozwoju endokrynologii pediatrycznej w Polsce. Szczupłość miejsca nie pozwala na zbyt szerokie przedstawienie tego tematu, który na pewno wymaga odrębnego opracowania.
Odrębność regulacji hormonalnej w wieku dziecięcym i młodocianym, która wynika z niezwykle głębokich i szybkich przemian morfologicznych i czynnościowych organizmu w tym okresie życia, pociąga za sobą potrzebę innego spojrzenia na zaburzenia hormonalne tego wieku. Temu zagadnieniu był poświęcony referat programowy Zjazdu Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego w Gdańsku (Endokrynologia Polska, 1962, 13, 467—485).
Niniejszy podręcznik endokrynologii jest próbą przedstawienia zaburzeń hormonalnych w wieku rozwojowym. Brak w nim rozdziału poświęconego lekom hormonalnym z tej prostej przyczyny, że terapia hormonalna znajduje się w poszczególnych rozdziałach, a postęp w tego rodzaju terapii nakazuje szukać wskazówek raczej w pracach oryginalnych, a nie w zestawieniach leków, m.in. ze względu na zwiększającą się stale ich liczbę. •
Autorzy podręcznika będą wdzięczni za wszelkie obiektywne uwagi przesłane im, a dotyczące tak treści, jak i formy niniejszej pracy. Chcieliby również zwrócić uwagę na fakt ukazania się ostatnio podręcznika z zakresu endokrynologii (pod redakcją prof. Hartwiga), w którym znajduje się wiele wiadomości z zakresu endokrynologii wieku rozwojowego.
Prof. dr hab. n. med. BOLESŁAW GÓRN'ICK.1 Prof. dr hab. n. med. TADEUSZ PAWLIKOWSKI