Tom niniejszy obejmuje następujące działy chemii:
chemia fizyczna                                  technologia polimerów
chemia organiczna                              technologia farb i lakierów
chemia nieorganiczna                          przemysł półproduktów i barwników
analiza chemiczna                               przemysł farmaceutyczny
elektrochemia i galwanotechnika         chemia jądrowa
inżynieria chemiczna                           mineralogia i krystalografia
aparatura chemiczna                           technologia wody
przemysł nieorganiczny                       korozja
technologia przerobu paliw                 bhp itp.
Treść objaśnień haseł jest ukształtowana na ogół według jednolitego schematu. Po haśle wywoławczym, które drukowane jest czcionkami półgrubymi, podano synonimy (jeśli istnieją), wzór lub symbol, definicję pojęcia, uzupełniające objaśnienie i w zależności od rodzaju hasła (związek chemiczny, aparatura, surowiec itp.), właściwości fizykochemiczne, otrzymywanie, występowanie, zastosowanie lub orientacyjne dane techniczne. Każde hasło zaopatrzone jest w numer Polskiej Normy — PN (jeśli opracowana jest odpowiednia norma) i wreszcie w numery wykazu podstawowych książek, w których Czytelnik może znaleźć materiał do pogłębienia wiedzy z zakresu tematycznego danego hasła.
Przyjęto na ogół zasadę podawania haseł wywoławczych w liczbie pojedynczej, niezależnie od tego, czy stosuje się zwyczajowo liczbę mnogą, czy też pojedynczą. Ułatwia to wyszukanie hasła i powoduje, że hasło główne stoi zazwyczaj na czele gniazda terminologicznego.
W alfabetyzacji związków chemicznych pominięto przedrostki oznaczające konfigurację przestrzenną (np. cis, trans), położenie podstawników (orto, meta, para) oraz symbole, jak N, n, dl, dl , a, /?, y, d itp.
W hasłach wywoławczych dwuwyrazowych, złożonych z rzeczownika i określenia, rzeczownik stoi na pierwszym miejscu, np. „reakcje fotochemiczne, a nie „fotochemiczne reakcje". Wyjątek stanowią nazwy związków chemicznych (np. „siarkowy kwas", „etylowy alkohol", a nie „kwas siarkowy" czy „alkohol etylowy") oraz terminy rozpoczynające się od nazwisk (np. „Boyle'a-Mariotta prawo", a nie „prawo Boyle'a-Mariotta").
W hasłach wywoławczych wielowyrazowych na pierwszym miejscu stoi wyraz reprezentujący pojęcie zasadnicze (np. hasło „klasy papieru" sformułowane jest w sposób następujący: „papier, klasy"). Uzyskuje się w ten sposób grupowanie haseł w terminologiczne gniazda i umożliwia łatwiejsze ich znalezienie. Niezależnie od przyjętych zasad podano również odpowiednie odsyłacze utworzone przez inne uszeregowanie słów składających się na dany termin. Umożliwi to Czytelnikowi znalezienie szukanej informacji, niezależnie od kolejności wyrazów w haśle.
ENCYKLOPEDIA TECHNIKI różni się w sposób istotny od tzw. tradycyjnych encyklopedii. Nie zawiera bowiem rejestru informacji o technice na przestrzeni jej rozwoju, nie podaje historii wynalazków i życiorysów wynalazców i uczonych, nie podaje znaczenia słownictwa starego i gwarowego wyeliminowanego obecnie z użycia, jak również nie podaje bilansów produkcji przemysłowych itp."