Elitarne jednostki specjalne Wojska... [nowa]

03-05-2015, 2:50
Aukcja w czasie sprawdzania nie była zakończona.

Cena kup teraz: 34.90 zł

Użytkownik ksieg-inter_pl

numer aukcji: 5234818803

Miejscowość Warszawa

Zostało sztuk: 4 Wyświetleń: 6

Koniec: 03-05-2015 02:54:52

Dodatkowe informacje:
Stan: Nowy

Przedmiotem aukcji jest:

Elitarne jednostki specjalne Wojska Polskiego 1939-45

Korczyński Piotr

Dane:

ISBN:978[zasłonięte][zasłonięte]73115

liczba stron: 256

okładka: twarda

wydawnictwo: Vesper

wymiary: 140 x 205 mm

Data wydania: 2[zasłonięte]013-10

Stan produktu: nowy, nieużywany

Opis książki:
18 listopada 1942 roku kompania znalazła się w głównym ośrodku szkoleniowym komandosów - osławionym Commando Depot w Achnacarry w północnej Szkocji. Komendantem ośrodka był podpułkownik Charles Vaughan, którego komandosi nazywali "Dziedzicem na Achnacarry" lub "Rommlem Północy". W ośrodku żołnierze przechodzili niezwykle ciężki, trzytygodniowy kurs. Zaliczenie całego programu szkolenia uprawniało do noszenia tytułu "komandosa". Ćwiczenia prowadzono od świtu do zmroku, często również nocą. Cały obóz tonął w błocie, ale na każdy apel należało stawić się w nieskazitelnie czystym mundurze. Program kursu obejmował między innymi marszobiegi w pełnym oporządzeniu z bronią oraz zajęcia na strzelnicy. Szczególną wagę przywiązywano do treningu tak zwanej cichej roboty na nieprzyjacielskich tyłach. Ćwiczono walkę wręcz, walkę sztyletem, wspinaczkę górską i pływanie. Aby oswoić przyszłych komandosów z ogniem, większość zajęć odbywało się z użyciem ostrej amunicji. Wszystkie komendy musiały być wykonywane w biegu, nawet zbiórki na posiłek przed kuchnią. Tak forsowna zaprawa oprócz doskonalenia umiejętności bojowych miała jeszcze jeden cel. Żołnierze, którzy jej doświadczyli byli zgodni co do tego, że: "Achnacarry było przede wszystkim szkołą charakterów. Kiedy nogi odmawiały posłuszeństwa, kiedy brakowało w piersiach tchu, wzrok zachodził mgłą, a oporządzenie i broń ciążyły niezmiernie, trzeba było wielkiej siły woli, aby nie ustać, aby wytrwać do końca. Niejeden był bliski załamania i wtedy okazywało się, że Achnacarry było też szkołą koleżeństwa. Podtrzymywano się wzajemnie na duchu, silniejsi pomagali słabszym, choć sami ledwo trzymali się na nogach".