Duet ElettroVoce powstał w wyniku współpracy dwojga młodych artystów: kompozytorki i śpiewaczki Agaty Zubel oraz kompozytora i pianisty Cezarego Duchnowskiego.
Oboje charakteryzuje szczególne podejście do muzyki - fascynacja barwą, poszerzanie możliwości wykonawczych, jakkolwiek Zubel poszukuje przede wszystkim nowych sposobów ekspresji wokalnej, a Duchnowski - nowych jakości muzycznych tworzonych przy użyciu nowoczesnych środków wyrazu, przede wszystkim komputera.Niniejszy, dwupłytowy album wydany z okazji 50-lecia Studia Eksperymentalnego Polskiego Radia (1[zasłonięte]957-20) zawiera zbiór ich nagrań zarejestrowanych przez Polskie Radio w 2004 i 2006 roku. Publikacja ta dobitnie i wyraźnie potwierdza ideę duetu ElletroVoce, że głos, tak bardzo naturalny i cielesny, świetnie odnajduje się w elektronice i przynieść może słuchaczom niespotykane, nowe doznania percepcyjne.Pierwszą płytę otwiera kompozycja Monada 3 na głos, fortepian i komputer Cezarego Duchnowskiego, której tytuł nawiązuje do znanego pojęcia Gottfrieda Wilhelma Leibniza. Jak kompozytor sam wyjaśnił w wywiadzie, zacytowanym w książeczce dołączonej do albumu,
"staram się obcować z samą istotą muzyki, kształtować jej punkt wyjścia, brzmienie, które samo w sobie ma charakter indywidualny, jest substancją muzycznego bytu, będącego jak monada Leibniza, zamkniętym kosmosem mającym w sobie siłę tworzenia bytów nadrzędnych. (...) Staram się sięgnąć w głąb materii dźwiękowej, docierać do jej pierwotnych właściwości, budować ją na poziomie właściwości elementarnych, wyzwolonych ze znaczeń pozamuzycznych, ‘komponować' same instrumenty, a potem prezentowane przez nie treści".
Warto podkreślić, że Monada 3 reprezentowała Polskie Radio na 10. Międzynarodowej Trybunie Muzyki Elektroakustycznej w Rzymie w 2004 roku, gdzie odniosła zwycięstwo.Na płycie znalazły się także dwie inne kompozycje Duchnowskiego - Monada 2 na trąbkę, głos i komputer z 2003 roku, napisana na zamówienie SWR Studio Freiburg, oraz Trawy rozczochranena głos i komputer z roku 2002.Z kolei Agatę Zubel - kompozytorkę o wyjątkowym poczuciu humoru - poznajemy słuchając jejOpowiadań na głos i fortepian preparowany do tekstów Nataszy Goerke z 2004 roku. Jak sama artystka opisuje je we wspomnianym wywiadzie cytowanym w książeczce dołączonej do płyty, to utwór
"dość specyficzny, bazujący przede wszystkim na tekście, ale chyba też w różny sposób. Czasem jest to tylko jego umuzycznienie, czasem wyciągnięcie jakichś samogłosek czy spółgłosek, gra przestrzenią czasu, innym razem barwami, rejestrami, wyrazem, osobą która mówi. (...) Tekst bardzo mnie bawił i śmiałam się do rozpuku podczas pracy nad nim."
Druga płyta z albumu przynosi nagranie wspólnej kompozycji obojga artystów - Szymborskich improwizacji na głos, fortepian i komputer do wierszy Wisławy Szymborskiej, powstałych na zamówienie Instytutu Polskiego w Rzymie w 2005 roku, utworu z założenia w całości improwizowanego i nie posiadającego zapisu w postaci partytury.
Autor: Anna Iwanicka-Nijakowska, grudzień 2007.
