Główna fala ekspresjonizmu przypada na drugie dziesięciolecie XX wieku. W ciągu zaledwie kilku lat ekspresjonizm stopniowo zawładnął wszystkimi obszarami sztuki. Ale już w roku 1920 Wilhelm Worringer zapowiadał jego koniec a rok później Yvan Goll obwieścił śmierć ekspresjonizmu. Dramat i teatr ekspresjonistyczny wykraczają poza te wąskie ramy z jednej strony znajdując inspiracje we wcześniejszej twórczości dramatycznej i zjawiskach związanych z reformą teatru z drugiej zaś właściwe ekspresjonizmowi środki wyrazu scenicznego widoczne są także w późniejszych inscenizacjach. ... trudno jest traktować niemiecki ekspresjonizm w teatrze jako nurt jednorodny całkowicie spójny określający się w jakimś nadrzędnym manifeście czy programie i posiadający wspólny arsenał środków wyrazu oraz strategii artystycznych. A mimo to stwierdzić wypada że właśnie w dramacie i teatrze ekspresjonizm wyraził się najpełniej w sposób dojrzały i kompleksowy i w tych właśnie dziedzinach przyjął postać najbardziej radykalną wywierając wpływ na rozwój późniejszych form dramatyczno-teatralnych.

Stron 218, Słowo Obraz Terytoria