WSTĘP
Problematyka gospodarczo-obronna interesuje obecnie szerokie kręgi czytelników. Związki organizacji obrony z rozwojem gospodarczym kraju są dziś powszechnie znane, ale nigdy jeszcze nie były one tak wszechstronne i głębokie jak obecnie. W niniejszej książce przedstawiłem niektóre tylko aspekty bogatej a równocześnie złożonej dziedziny ekonomiki wojennej. Przy wyborze kierowałem się potrzebą przedstawienia spraw najistotniejszych oraz ważnych z punktu widzenia praktycznej działalności, która zapewnić ma stały nierozerwalny związek obronności z polityką i gospodarką.
Panuje na ogół zgodne przekonanie, że ekonomika wojenna to dziedzina wiedzy zajmująca się badaniem sposobów i możliwości zaspokajania potrzeb wojennych oraz występujących w tym zakresie prawidłowości, praw, uwarunkowań i powiązań1. Polemika jednak w sprawie przedmiotu, zakresu, a nawet ścisłej definicji ekonomiki wojennej nie ustaje. Wątpliwości dotyczą nawet tak zasadniczej kwestii, jak przyznawania jej miejsca odrębnej dyscypliny wiedzy. Niektórzy ekonomiści skłonni byli traktować ją jako specjalistyczny dział ekonomii politycznej, niektórzy wojskowi umiejscowiali ją w szeroko pojętej strategii2. Nie wcho-
1 Patrz m. in. również Mała encyklopedia wojskowa, Warszawa 1987, s. 368.
2 Np. Orłowski stwierdza, że: ,,... nauka o gospodarstwie wojennym jest działem ekonomii, który ma za przedmiot poznanie zjawisk gospodarczych podczas wojny (Gospodarstwo wojenne, Warszawa 1938, s. 23). Za traktowaniem nauki o gospodarce wojennej jako samodzielnej dyscypliny wypowiadał się O. Neurath w pracy: Die Kriegswirtschaftslehre als Son-derdisziplin (Weltwirtschaftliches Archiv, t. 1, kwiecień 1913 r., z. 2, s. 342).
