Przedmiotem zainteresowania ekonomii rozwoju jest uboższa część świata. Ponieważ nie sposób omawiać jej problemy w oderwaniu od części zamożniejszej, przedmiotem tym staje się w istocie rzeczy gospodarka światowa.
W ekonomii rozwoju wykorzystuje się różnorodne podejścia badawcze, również te, które w opisie gospodarki zamożnej części świata nie są stosowane. Chodzi przede wszystkim o podejście przyrodnicze (geograficzne), a także o podejście historyczno-instytucjonalne. Literatura przedmiotu jest bogata. Podstawowe książki, które służyły w przygotowaniu tego skryptu, to Development economics Debraja Raya oraz Economic development Michaela Todaro i Stephena Smitha. Zasadnicze źródło informacji na temat obecnego stanu gospodarki światowej, zwłaszcza jej uboższej części, stanowiły raporty Banku światowego (przytaczane dane obrazują stan najpóźniej na koniec 2008 roku).
Ekonomia rozwoju jest częścią teorii ekonomii. Zrozumienie, dlaczego jedne kraje (społeczeństwa) są zamożne, inne zaś ubogie, wymaga znajomości ekonomii stworzonej dla opisu gospodarki rynkowej, zwłaszcza makroekonomii i teorii wzrostu gospodarczego, a także znajomości historii gospodarczej. Okazuje się, że istotnym czynnikiem są warunki geograficzne (lokalizacja), zatem niezbędna jest także wiedza z zakresu geografii, w tym geografii fizycznej.
