Ta strona wykorzystuje pliki cookies. Korzystając ze strony, zgadzasz się na ich użycie. OK Polityka Prywatności Zaakceptuj i zamknij X

Eisernes Kreuz 2 klasse krzyż żelazny 1914 ORYGINA

27-01-2012, 8:08
Aukcja w czasie sprawdzania była zakończona.
Najwyzsza cena licytacji: 133.50 zł      Aktualna cena: 133.50 zł     
Użytkownik Damkas2
numer aukcji: 2061612993
Miejscowość ZABRZE
Licytowało: 11    Wyświetleń: 334   
Koniec: 26-01-2012 19:19:50
info Niektóre dane mogą być zasłonięte. Żeby je odsłonić przepisz token po prawej stronie. captcha

Witam. Do sprzedania posiadam odznaczenie nadawane za męstwo na polu walki, a także za sukcesy dowódcze. Odznaczenie jest w 100% oryginalne. Każdy kto się zna na tym wie jaką wartość posiada to odznaczenie. Wystawiane odznaczenie posiada długą historię: Ustanowione we Wrocławiu 10 marca 1813 przez króla Prus Fryderyka Wilhelma III podczas wojen napoleońskich. Monarcha pruski chcąc podtrzymać zapał, jaki wybuchł w społeczeństwie w czasie rozprawy z Francją, postanowił stworzyć nowe odznaczenie – egalitarne, mające zastąpić dotychczasowe elitarne ordery królewskie przeznaczone tylko dla szlachty. Pierwsze odznaczenie zostało wręczone 21 kwietnia 1813 Karlowi Augustowi Ferdinandowi von Borcke[1]. Kształt orderu zaprojektował znany niemiecki architekt doby neoklasycyzmu, Karl Friedrich Schinkel. Nazwa i materiał miały nawiązywać do popularnego wówczas określenia – żelaznych czasów. Jego kształt Schinkel zaczerpnął z krzyży noszonych przez Krzyżaków – zmieniono tylko proporcję, aby krzyż wpisywał się w plan kwadratu lub pola i tak czarny krzyż łaciński z białą obwódką od tego momentu stał się bardzo ważnym elementem w historii Prus, a później Niemiec. Pierwsze odznaczenia odlewane były w Gliwickiej Odlewni Królewsko-Pruskiej. Awers orderu pozbawiony był symboli, natomiast na rewersie umieszczono pęk liści dębu (starogermański symbol męstwa i odwagi[2]) oraz litery "FW" (Friedrich Wilhelm"). Na dolnym ramieniu umieszczono datę "1813", a na górnym pruska korona królewska. W praktyce przyjęto noszenie odznaczenia na odwrotnej stronie – rewers stał się stroną główną. Odznaczenie posiadało trzy klasy – 2., 1. oraz Krzyż Wielki noszony na szyi. Pomiędzy kwietniem 1813 a marcem 1814 przyznano już 6 639 Krzyży II klasy, a dla sojuszników Rosjan po bitwie pod Kulm ustanowiono bardzo podobne odznaczenie, znane jako Krzyż Kulmski, ale w Rosji błędnie zwane "Odznaką Honorową Żelaznego Krzyża". Ogólnie do 1817, kiedy skończyło się rozpatrywanie wniosków przyznano 16 tys. Krzyży Żelaznych (w tym dla marszałka Gebharda Leberechta von Blüchera nowo wprowadzoną specjalną kategorią – zwaną później Gwiazdą Krzyża Żelaznego), lecz wydano jedynie nieco ponad 9 tys. Ze względów oszczędnościowych wprowadzono praktykę utrzymywania stałej liczby odznaczeń, a kolejni uprawnieni dostawali swoje dopiero po śmierci któregoś z nagrodzonych poprzednio. Przepisy złagodzono dopiero w latach 30. XIX wieku, a ostatnie Krzyże wręczono w 1839, a więc w ćwierć wieku po kampaniach napoleońskich! W latach 40. XIX wieku kawalerowie Krzyża otrzymali prawo do specjalnej emerytury – była to rzecz w państwie pruskim do tej pory niespotykana. Po pokonaniu Napoleona, na szczycie Bramy Brandenburskiej zamontowano ponownie przewiezioną przez niego do Paryża rzeźbę Schadowa przedstawiającą alegorię pokoju. Wieniec laurowy zastąpiono wizerunkiem Krzyża Żelaznego, czyniąc z niej alegorię zwycięstwa. Władze NRD po restauracji zniszczonej w czasie wojny kwadrygi Schadowa usunęły Żelazny Krzyż z wieńca niesionego przez postać kobiety powożącej kwadrygą, ale wrócił tam po 1991, po zjednoczeniu Niemiec. Odznaczenie reaktywowano w 1870, po sukcesach wojsk pruskich w wojnie z Francją. Utrzymano podział orderu na trzy klasy, nie przyznano natomiast ani jednej Gwiazdy. Zmiany w wyglądzie były niewielkie – pojawiła się data "1870", a zamiast "FW" litera "W" (Wilhelm). Tym razem insygnia wręczano bez ograniczeń, a w 1895, ćwierć wieku po reaktywacji, wydano przepis pozwalający nosić na wstążce orderowej srebrne okucie z liśćmi dębu oraz liczbą "25". Po raz drugi reaktywowano Żelazny Krzyż w czasie I wojny światowej. Zmieniono datę na "1914", usankcjonowano również zwyczaj noszenia na kurtce mundurowej wstążki zamiast odznaczenia 2. klasy. Pozostawiono je jedynie na mundurze galowym. Pojawiły się również nieregulaminowe naszywki Krzyża 2 klasy, z których żołnierze chętnie korzystali, gdyż oryginalne ordery były ciężkie i przypięcie ich wymagało przedziurawienia munduru. Krzyże masowo przyznawano też sojusznikom – dużym prestiżem cieszyły się m.in. w polskich Legionach. Ogólnie podczas Wielkiej Wojny przyznano ponad 5 mln Krzyży 2. klasy i 288 tys. klasy 1. Mimo tak dużej liczby wnioski o jego przyznanie weryfikowano bardzo starannie. Pojawiły się również tzw. podwójne nadania – kawalerowie z 1870, którzy ponownie zasłużyli na to odznaczenie mieli prawo do specjalnego okucia na wstążkę. Takich osób było, według różnych źródeł, od 1 500 do 1 800[2]. Krzyż Wielki nadano zaledwie 5 razy – m.in. otrzymał go cesarz Wilhelm II, natomiast marszałek Paul von Hindenburg został odznaczony Gwiazdą Krzyża Żelaznego. Po ataku na Polskę w 1939 Adolf Hitler odnowił Krzyż Żelazny, tym razem jako najwyższe odznaczenie wojskowe Niemiec. W tym czasie zmieniono także jego wygląd dodając na przecięciu ramion krzyża symbol swastyki. Żołnierze odznaczeni już Krzyżem Żelaznym podczas I wojny światowej, za akty męstwa kwalifikujące się do ponownego odznaczenia, otrzymywali okucie ponownego nadania (Wiederholungsspange) przedstawiające orła III Rzeszy (w formie dla Wehrmachtu, tj. z głową zwróconą w lewo) opartego na trapezowej belce z datą "1939". Okucie mocowano na wstążce Krzyża II klasy, a także bezpośrednio na Krzyżu I klasy. Jako klasy pośrednie między Żelaznym Krzyżem I klasy, a Wielkim Krzyżem Krzyża Żelaznego, wprowadzono podczas wojny pięć klas Krzyża Rycerskiego Krzyża Żelaznego (opisanych dokładniej osobno). Od 26 lipca 1957 prawo niemieckie zabrania noszenia Krzyży Żelaznych przyznanych w okresie II wojny światowej oraz reguluje kwestię odznaczeń zastępczych nie posiadających znaku swastyki (na EK w miejscu swastyki pojawiły się liście dębu). Powojenne siły zbrojne Niemiec przyjęły stylizowany Krzyż Żelazny za swój symbol. Wszelkie pytania proszę kierować na emaile. Zdjęcia są takiej jakości jak widać ale wszelkie inne zdjęcia mogę wysłać emailem. Zastrzegam sobie prawo do przerwania aukcji przed czasem. Pozdrawiam