---

Ego Trip. Książka o rapie




---== Opis ==---

''Macie przed sobą wielką sprawę. Książkę pełną humoru i pasji graniczącej z obsesją. Przepełniona historią i nie dająca się odłożyć ego-trip - wszystko o rapie z pewnością wywoła tyle samo sporów, ile zdoła zakończyć. Kupcie to, do cholery!'' - Joe Levy, Redaktor Muzyczny, ''Rolling Stone''

''Lektura obowiązkowa dla każdego fana rapu'' - Russell Simmons

''Nieodparcie zabawna, pełna encyklopedycznej wiedzy, a na dodatek zrobi więcej hałasu, niż Oscar Mayer. Ta książka - jak wszystko, co wyszło z ego-trip - to czysty hip hop'' - Alan Light, Redaktor Naczelny ''Spin''

''Wypasiona historia dla wygłodniałych hip hopowców'' - Selwyn Seyfu Hinds, Redaktor Naczelny ''The Source''

''Niesamowita ilość informacji na temat jednego z czterech filarów hip hopu. Hej, kto miał czas to zbierać?'' - Danny Hoch

''Najlepsze, co w życiu czytałem - a ja nie umiem czytać!'' - Chris Rock

Przedmowa Teda Bawno

Niezła jazda... Plotki o mojej śmierci były mocno przesadzone. Tak przy okazji - moje nazwisko w pełnej formie to Theodore Aloysius Bawno. Ale wołajcie mi ''Ted'' (a gdyby któreś z was nazywało się Angie Dickinson: możesz mnie zawołać w każdej chwili, koteczku).
Jestem prawdziwym W.E. - Wydawniczym Extraordinaire. I - teraz uważajcie, dzieciaki - jestem najlepszy! Mój rap-magazyn, jedyny w swoim rodzaju ''ego trip'', to szczery do bólu głos muzycznej prawdy! A co to znaczy? Ano to, że pełno się teraz porobiło fałszywych gostków, kserobojów, którzy niby słuchają rymów i rytmów, i patrzą, jak życie wygląda, ale tak naprawdę - nic do powiedzenia nie mają.
A ja? Moi ludzie? Prawdziwi ludzie - jak mój druh, niestety już na tamtym świecie, zawodnik Yankee Clippers, Joe Di Maggio, i cała jego zwycięska drużyna z lat czterdziestych. Ktoś jeszcze? Cóż, znajdzie się kilku kolesi, co to gryzą długopisy, wiecznie coś tam kombinują i są zawsze nastukani (może jestem biały, ale duszę mam czarną, czujecie). Mają niezłą jazdę z tą moją Biblią Getta, całkiem jak te małe ćpuny, co mają jazdę na podskoki na konikach na żetony, co stoją przed tanimi chińskimi knajpami. Jasne, może i te wibracje są niezłe - ale prawdziwe słowa nie stąd się biorą.
Wiecie, że niedawno zostałem postrzelony. A siedzę w tym wydawniczym biznesie od ponad czterdziestu pięciu lat. Zaczynałem od roznoszenia gazet w Hackensack w New Jersey, strzelano do mnie, i jakoś żyję. Nigdy się nie bawiłem w sprawy duchowe, ale teraz wiem, że wszystko się dzieje z jakiegoś powodu (i jeszcze to, że pomarańcze to takie cukierki od Boga).
Generalnie chodzi o to: nieważne, co mówi konkurencja, nieważnie, jak ściemniają, i co w ogóle robią - to kseroboje. Wszyscy, co do jednego. Wszyscy zrzynają z tego, co stworzył ''ego trip''. Taka jest prawda. A w hip hopie nikt takich nie lubi. Bóg jeden wie, że to gnoje.
No, i tyle. Filmy, ciuchy, rap. Kupa forsy do wzięcia. Kupa historii do opowiedzenia. Mnóstwo rzeczy, którymi warto się z wami podzielić, dzieciaki - tak, bo was kocham (choćby za to, że macie gest). Jesteście tu, bo tacy z was niby eksperci od rapu. Chcecie - to posłuchajcie: gówno wiecie! Jesteście tu, bo nie wiecie nic! Ale nie jesteście sami. świat długo czekał na taką porcję wiedzy o rapie. Za długo. Czas minął, robaczki.
Obiecuję wam niezłą jazdę przy tych wszystkich historyjkach, które znalazły dla was moje goryle. Będzie o czasach, kiedy Afrika Bambaataa karmił Zulu Nation burgerami z White Castle, będzie o tym, kogo przedstawiało logo Public Enemy. Będą ulubione miejsca Kool Keitha i publiczny masaż Mistera Frisky. Przed wami - ''ego trip - książka o rapie''. Pierdolony fenomen. Cieszcie się, że go macie!

Szacunek!

Theodore Aloysius Bawno,
Kajmany,
4 lipca 1999

PS. UWAGA, wielbiciele list przebojów! Moje goryle miały wam powiedzieć, że 31 grudnia 1998 to ostatni moment, kiedy będziecie się cieszyć naszymi informacjami. Ci, których kręci milenium: przygotujcie się na ciąg dalszy - tom drugi, ''Za życia Teda...'' - pojawi się już wkrótce! (Boże, uwielbiam hajs - nawet nie wiecie, jak bardzo)

Recenzja pochodzi ze strony Yo! MTV

Z wielką przyjemnością przedstawimy Wam polską wersję jednej z najważniejszych i najciekawszych oraz zdecydowanie najśmieszniejszej książki poświęconej rapowi, jaka kiedykolwiek została napisana!

''Ego Trip - Book of Rap Lists'' (w polskim tłumaczeniu ''Ego Trip - Książka o Rapie'') powstała z inicjatywy kilku dziennikarzy związanych z niezależnym magazynem poświęconym rapowwi Ego Trip. Stwierdzili, że warto byłoby podsumować historię hip hopu, nie tyle co w tradycyjnym chronologicznym zestawieniu kolejnych przełomowych wydarzeń, lecz wyodrębniając w ramach tej muzyki kilka kategorii, w których mogli zamieścić różne rankingi i listy. Jako że ekipa ''Ego Trip słynie z niesamowitego poczucia humoru, stworzone przez nich zestawienia istotnie odbiegały od tradycyjnej sztampy, jaka mogłaby się znaleźć w tego typu zestawieniu. Wybranie kategorii to jedna część sukcesu, drugą było zebranie tych wszystkich danych. Czytelnik jest po prostu w szoku, jak wiele wiedzy redaktorzy tej książki musieli zdobyć, by ona powstała. I, mimo że, jest to wiedza głównie encyklopedyczna, zdobywanie jej przez zainteresowanego rapem czytelnika jest pasjonującą, wciągającą rozrywką, dostarczającą mnóstwa dobrej zabawy. No bo jak tu się nie śmiać, kiedy czytamy zestawienie najważniejszych rymów o biuście, 15 raperów, którzy pokazali się nago albo w samej bieliźnie, najlepszych tekstów o ciuchach w historii hip hopu, historii, na które raperzy wydają pieniądze, 14 kawałków na motywach z wyliczanek albo ilości pojawienia się słowa 'nigga' na danej płycie NWA? Wspomniane rankingi stanowią jedynie kroplę w morzu kilkuset fantastycznych zestawień. Większość z nich może nie jest tak wykręcona, ale sam sposób ich stworzenia oraz komentarze autorów mogą dosłownie powalić ze śmiechu.

''Ego Trip'' to właściwa Biblia muzyki rapowej. Zebrano tutaj dosłownie wszystko, co było do zebrania w obrębie tej muzyki. Całośc podzielono na dwadzieścia kilka kategorii, wśród których znalazły się m.in. Słowa, DJ'e, Produkcja, Taniec, Radio, Wytwórnie, Sztuka, Kasa, Film, Moda, Sport, Wojna, Nagrody... Całość wieńczy lista hiphopowych przebojów wszechczasów, czyli zestawienie ze względu na rok wydania najważniejszych singli i albumów w historii rapu, zaczynając od 1979.

Ciężko wyobrazić sobie głębszą kopalnie wiedzy na temat hip-hopu. W Książce o rapie można znaleźć np. zestawienia 20 kawałków anty-dragowych, raperów, którzy przeżyli strzelaniny, 22 ekip z wielorasowym składem, 50 kawałków z jedzeniem w tytule, 25 zajebistych kawałków do samochodu, raperów, którzy ogłosili bankructwo, 10 kawałków przeciwko wytwórniom, 15 zawodowych koszykarzy, którzy (słabo) rymują, 25 kawałków nagranych w hołdzie dla DJ'ów, 15 ludzi, którzy zadebiutowali jako goście, 14 największych wpadek w tekstach oraz ... 12 mniemanych powodów, dlaczego 2Pac żyje... Te ciekawe listy można by wymieniać w nieskończoność, gdyż znajduje się ich w opisywanej pozycji po prostu mnóstwo. Ogrom zgromadzonej wiedzy budzi podziw dla autorów i nie pozwala się oderwać od tej książki!

Amerykańska wersja książki ukazała się w roku 1999. Zanim wydawnictwo Kagra podjęło przetłumaczenia się tej rapowej Biblii na polski, rodzimi szczęśliwcy posiadający oryginał byli przez ostatnie lata obiektem wielkiego zainteresowania wszystkich hiphopowych znajomych, jako że każdy chciał w końcu zobaczyć tą legendarną pozycję! Od czerwca 2004 będzie to łatwiejsze i przystępniejsze, gdyż całkiem zgrabnie przetłumaczona wersja Ego Trip - Book of Rap Lists'' dostępna jest w sprzedaży w Polsce. Ta pozycja to absolutny mus dla każdego fana zagranicznego rapu i być może jeden z najlepszych hiphopowych wydatków, w jakie warto zainwestować.

Historia rapu opowiedziana poprzez nietypowe rankingi

Biblia fanów hip-hopu

Do księgarń trafia właśnie lektura obowiązkowa wielbicieli hip-hopu. „Ego Trip. Książka o rapie” to szczegółowa historia gatunku podana w wyjątkowej formie. Zbiór zawiera odpowiedzi na najważniejsze, ale i najdziwniejsze pytania dotyczące amerykańskiego rapu.
Zamieszczone w książce listy, zestawienia i rankingi rejestrują rozwój muzyki rap od pierwszej połowy lat 70. Pierwszy hiphopowy didżej? Kool Herc. Pierwszy w historii rapowy przebój? „Raper's Delight” grupy Sugarhill Gang. Pierwszy platynowy album? „Raising Hell” Run D.M.C. Zdarzają się spisy absurdalne i zabawne, ale wszystkie są imponująco szczegółowe. I tak dowiadujemy się, jakie hiphopowe przeboje lat 90. powstały w oparciu o utwory o 10 lat starsze, poznajemy ranking „25 zabójczych wyczynów didżejskich”, 12 powodów, dla których wiadomość o śmierci 2Paca jest nieprawdziwa, a także kuluary produkcji wielkich hiphopowych przebojów. Czy raperzy w latach 80. samplowali utwory rockowe? Czego słucha na co dzień Lauryn Hill? Skąd raperzy biorą pseudonimy? Przy których utworach MC Hammera nie da się tańczyć? W „Ego Trip” jest dosłownie wszystko - listy plagiatów, nieudanych debiutów, muzyki filmowej, zestawienie piosenek, których tytuły zawierają słowo nigga (ang. czarnuch), a także tych - niezwykle rzadkich - pozbawionych niecenzuralnych słów.
Ice Cube, LL Cool J i Too $hort to rekordziści - ich płyty aż sześciokrotnie uzyskały status platynowych. W zestawieniu grup hiphopowych wszechczasów pierwsze miejsce zajmuje Run D.M.C., tuż za nimi plasują się: Public Enemy, Wu-Tang Clan, De La Soul, OutKast i Salt'n'Pepa. Najlepsza w historii rapu okładka zdobiła album King Tee „Act a fool”. Zdaniem autorów istnieje co najmniej sześć ważnych albumów, które nie ujrzały światła dziennego z winy wydawców. Między innymi dlatego Jazzy Jay, Run D.M.C., MC Hammer i Ice Cube założyli własne wytwórnie.
Rozdział zatytułowany „Kasa” informuje, że w pierwszej połowie lat 90. kultowa wytwórnia Death Row zarobiła ponad 125 mln dolarów, a biżuteria, którą ukradziono 2Pacowi w 1994 r. była warta 40 tys. dolarów. MC Hammer i Will Smith to najsłynniejsi raperzy, którzy musieli ogłosić bankructwo. Kilka lat wcześniej obaj figurowali na sporządzonej przez magazyn Forbes liście najlepiej opłacanych artystów. Najdrożej trzeba zapłacić za sample pochodzące z utworów Barry'ego White'a, Stinga i Phila Collinsa.
Najlepszy rymowany tekst o ciuchach? „It's my thing” EPMD. Czego nie noszą muzycy z De La Soul? Zamszu, szkieł kontaktowych i chustek na głowach. Co i gdzie najchętniej wytatuowali sobie: Eve, LL Cool J, 2Pac i Busta Rhymes? Przy jakich okazjach najczęściej biją się raperzy? Ilu z nich wydało albumy siedząc w więzieniu? Autorzy wybrali 11 najważniejszych utworów traktujących o biuście i aż 23 o niewierności. Publikację kończy lista najlepszych singli i albumów wydanych do 1998 r.
Książka ukazała się w USA w 1999 r. Praca nad polskim wydaniem zajęła ponad dwa lata. Anna Mieścicka dokonała niemożliwego tłumacząc książkę niemal w całości napisaną slangiem. Warto było czekać. Ogromna ilość informacji zebranych z obsesyjną niemal dokładność gwarantuje, że każda kolejna lektura książki przyniesie nowe odkrycia.

Paulina Wilk

AUTOR: Gabriel Alvarez, Sacha Jenkins, Chairman Mao, Brent Rollins, Elliott Wilson

WYDAWNICTWO: Kagra

ROK WYDANIA: 2004

DATA PREMIERY:

ISBN: 83[zasłonięte]87598-3

ILOŚĆ STRON: 352

FORMAT: 19 x 23

OPRAWA: broszura