Praca stanowi wartościowe opracowanie dla teorii oraz praktyki dydaktyki biologii człowieka i wychowania prozdrowotnego. W części teoretycznej Autorka dokonuje krytycznego przeglądu głównych założeń podstaw nauczania-uczenia się problemowego z punktu widzenia dydaktyki ogólnej, pedagogiki i psychologii. Badania empiryczne, prowadzone w latach 1[zasłonięte]980-20 miały nie tylko ukazać skuteczność problemowego nauczania i uczenia się biologii człowieka i zachowania zdrowia, ale i zbadać, w jakim stopniu i w jaki sposób nauczyciele biologii i przyrody stosują zasady problemowego uczenia się i nauczania w praktyce szkolnej. Analiza wyników potwierdziła ustalone wcześniej hipotezy, że problemowe nauczanie podnosi efektywność kształcenia w zakresie rozumienia i zapamiętywania wiadomości oraz nabywania umiejętności praktycznych i operacji myślowych.
Cennym uzupełnieniem pracy jest obszerny Aneks, zawierający przykłady struktur wybranych lekcji problemowych oraz wzory testów z zakresu biologii człowieka i zachowania zdrowia.