Kilka lat wdrażania reformy z 1999 roku, kilka roczników absolwentów kształcenia zintegrowanego klasy III szkoły podstawowej od 2002 roku stwarza potrzebę dokonania oceny i dyskusji, porównania zakładanych celów i zamierzeń ze skutkami, osiągnięciami i porażkami nowego systemu kształcenia dzieci. Możliwość podzielenia się doświadczeniami, refleksjami, przedyskutowania pytań i wątpliwości nurtujących środowisko pedagogów, stworzyła konferencja zorganizowana w Wydziale Nauk Społeczno-Pedagogicznych w Katowicach WSP TWP w Warszawie we wrześniu 2006 roku. Stała się ona inspiracją do powstania książki traktującej o współczesnych problemach kształcenia zintegrowanego. Problematyka konferencji, dotycząca „Efektywności kształcenia zintegrowanego w świetle reformy szkolnej", której koncepcję naukową zaproponowała i opracowała z Zakładem Pedagogiki Szkolnej Profesor dr hab. Helena Siwek, objęła zagadnienia, które są przedmiotem wielu kontrowersji i dyskusji. Poszukiwanie najbardziej optymalnych rozwiązań w edukacji początkowej jest przedmiotem badań, analiz i rozmaitych koncepcji pedagogów już od początków minionego dwudziestego stulecia. U progu tego wieku, w projektach tzw. nowego wychowania, edukacja elementarna została uznana za najważniejszy etap edukacji, dający przepustkę do dalszej edukacji i niezwykle znaczący dla kształtowania osobowości młodego człowieka. Ostatnia reforma - wprowadzająca koncepcję zintegrowanego kształcenia, spotykająca się z różnymi ocenami nauczycieli, rodziców, pedagogów -wymaga nieustającego monitoringu i analizy efektywności nie tylko w odniesieniu do kształcenia na poziomie początkowym, ale także w kontekście całego systemu edukacyjnego i jego roli w społeczeństwie ponowoczesnym, czy też, jak to określa Ulrich Beck „w drodze do innej nowoczesności". Rozbudzone oczekiwania społeczne Polek i Polaków wobec edukacji obligują właśnie nas pedagogów do wypowiedzenia się i wypracowania takiej koncepcji edukacji, by te oczekiwania można było, przynajmniej na przyzwoitym poziomie, zaspokoić.