Mieczyki
(Gladiolus)
Mieczyki pochodzą z
Afryki. Lubią stanowiska słoneczne ale jednocześnie osłonięte od wiatru, gleby
próchnicze, żyzne o odczynie obojętnym, zasobne w składniki pokarmowe, dobrze
przepuszczalne. Unikajmy gleby zwięzłej i gliniastej gdyż sprzyja ona rozwojowi
chorób. W okresie wegetacji pamiętajmy o zasilaniu nawozami do roślin
kwitnących, usuwaniu chwastów wokół nich oraz regularnym podlewaniu, uważając
aby nie połamać roślin. Nie sadźmy w miejscach, na których rosły rośliny
podatne na choroby gdyż mieczyki łatwo zarażają się grzybami i chorobami
wirusowymi. Najczęściej atakuje je wciornastek mieczykowiec, który objawia się
w postaci białych plamy na liściach, brunatnych na bulwach oraz rozkruszek
korzeniowy powodując gnicie cebuli. Dziury w pąkach i liściach powodują
gąsienice piętnówek. W procesie wegetacji bulwa matczyna zamiera - nad nią
tworzy się nowa bulwa, a pomiędzy nimi od kilku do kilkudziesięciu bulw
przybyszowych.
Mieczyki nie są mrozoodporne
dlatego we wrześniu lub październiku należy je wykopać. Bulwy osuszyć i
oczyścić z pędów, korzeni i starej bulwy. Oddzielamy cebule
przybyszowe, odrzucamy chore i wstawiamy do suchego pomieszczenia o
temperaturze 5°C. Bulwy sadzimy w marcu do inspektu, uprzednio ściskając je w
palcach tak aby pękła chroniąca je łuska - ułatwi to wypuszczenie korzeni.
Sadzonki pozostawiamy w inspekcie do maja następnego roku, a następnie wysadźmy
do gruntu. Zakwitają w 2 - 3 roku uprawy. Możemy też rozmnażać je przez wysiew
nasion. Wczesną wiosną sadzimy do doniczek lub inspektu z mieszanką ziemi
ogrodowej i piasku. Wysiane z nasion mieczyki zwykle nie powtarzają cech
rodzicielskich.