`Edukacja kulturalna jako projekt publiczny?` to książka stawiająca problem edukacji w obszarze instytucji kultury, działań animacyjnych, krytycznego i otwartego Uniwersytetu oraz działalności organizacji pozarządowych. Rezygnując z myślenia o edukacji, jako o relacji autorytet-uczeń, mierzy się z ambiwalencjami i ostrożnie projektowanymi powinnościami praktyk edukacyjnych w kontekście równego dostępu do wiedzy, poszerzania granic krytycznej świadomości i partycypacji. Traktuje edukację, jako formę aktywności krytycznej, obarczonej koniecznością nieustannego rozważania swoich zadań pomiędzy inkluzyjnymi mechanizmami logiki rynku, polityki kreatywności, populizmu kulturowego czy też alienacji współczesnych form humanistyki zintegrowanej względem problemów swych społeczno-kulturowych podmiotów. Książka otwiera dyskusję nad sprawczością działań edukacyjnych. Pyta o to, dokąd ma szansę zmierzać krytycznie projektowana misja publicznych edukatorów i jaki porządek reprodukuje edukacja, jeśli pozostaje nieprzemyślanym i wciąż nieodrobionym zadaniem polskich edukatorów.