EDGAR NORWERTH, KSIĄŻKA PAWŁA ETTINGERA,  akwaforta, sygn. na płycie podpisem oraz dat. 1922 . Wym. odcisk 73 x 62 mm na kartoniku o wym. 258 x 221 mm.  Stan znakomity.

RZADKOŚĆ!

EDGAR NORWERTH. Ur. 7 kwietnia 1884 pod Genewą, zm. 19 września 1950 w Warszawie) – polski architekt, urbanista i teoretyk architektury epoki modernizmu. Przez pierwszy okres życia przebywał głównie w Rosji. Studiował w Instytucie Inżynierów Komunikacyjnych w Moskwie, a następnie eksternistycznie w Instytucie Inżynierów Cywilnych w Petersburgu. Od 1914 pracował m.in. w biurze architektonicznym A.W. Szczusjewa (późniejszego twórcy Mauzoleum Lenina). W 1918 został profesorem Moskiewskiej Szkoły Malarstwa, Rzeźby i Architektury, następnie wykładał w Wchutiemas i w Moskiewskiej Wyższej Szkole Technicznej im. Baumana (od 1921 Instytut Inżynierów Cywilnych). W roku 1924 został delegowany do Londynu na Pierwszy Międzynarodowy Kongres dotyczący edukacji architektonicznej, z którego już nigdy do Rosji nie powrócił. Pod koniec 1924 wraz z żoną znalazł się w Warszawie, gdzie mieszkała jego rodzina. W latach 1926–1930 prowadził wykłady na Wydziale Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Przez pozostały okres swego życia związany był głównie ze stolicą, gdzie powstała większość jego dzieł. W swojej pracy architektonicznej kierował się głównie panującymi ówcześnie założeniami umiarkowanego funkcjonalizmu. Oprócz architektury, parał się również grafiką - głównie akwafortami i drzeworytami utrzymanymi w stylu awangardowym, które prezentowane były na licznych wystawach w kraju i za granicą. Był też znanym krytykiem i teoretykiem architektury, autorem wielu artykułów publikowanych często na łamach „Architektury i Budownictwa” (m.in. o ówczesnej architekturze radzieckiej) oraz inicjatorem dyskusji środowiskowych, głównie na temat uporządkowania urbanistycznego Warszawy.Budownictwa” (m.in. o ówczesnej architekturze radzieckiej) oraz inicjatorem dyskusji środowiskowych, głównie na temat uporządkowania urbanistycznego Warszawy.