| Select Music | | e-mail: [zasłonięte]@wp.pl | | Przed dokonaniem zakupu prosimy o zapoznanie się ze stroną "O nas". | | | Wykonawca | EARL RONNIE | | Tytuł | HEALING TIME (DSD - DIRECT STREAM DIGITAL!) | | Firma fonograficzna | TELRC | | EAN | 089[zasłonięte]349027 | | Kategoria | BLUES | | Nośnik / Ilość | CD/1 | | Stan | NOWA | | | | | Opis | Personnel: Ronnie Earl (guitar); Jimmy McGriff (Hammoond B-3 organ); Anthony Geraci (keyboards); Michael "Mudcat" Ward (bass); Don Williams (drums).Recorded at Blue Jay Studios, Carlisle, Massachusetts between July 23 & August 2, 1999. Includes liner notes by Frank John-Hadley.Audio Mixer: Neal Ward.Recording information: Blue Jay Recording Studio, Carlisle, MA (07/23/1999-08/02/1999).Not unlike such disparate artists as John Coltrane, John Lennon, or Al Green, Ronnie Earl preaches music's underlying power to cure an ailing soul, and mend a broken heart. On HEALING TIME Earl sets out to encourage us to, as he says, "feel the music, not just be awed by the technique," and the 11 songs included here lead listeners in this direction."Churchin'," is an electrifying blues shuffle, while the tunes that follow take us on a musical journey through slow 12/8 blues ("Blues for Shawn") to a cheerful quasi-Latin feel ("Thembi"). Earl's lyrical, always bluesy, improvisations are strongly featured throughout. Organ legend Jimmy McGriff is also heard in superb form on many of the selections including "Blues on a Sunday" and "Catfish Blues." The album closes with a stately version of the traditional song, "Amazing Grace." On this African-American spiritual, Ronnie Earl leaves us with a sense of hope and optimism. HEALING TIME is an emotionally charged album that delivers a unique and potent balm for the soul.
Ronnie Earl jest według wielu opinii najlepszym gitarzystą jaki kiedykolwiek pojawił się w muzyce rockowej. Urodził się 10 marca 1953 roku w Nowym Jorku. Z pochodzenia jest Węgrem (właściwe nazwisko - Horvath, ojciec - Akos, matka - Mutcika). Jako dziecko uczył się grać na fortepianie. Interesował się muzyką jazzową, głównie twórczością John'a Coltrane'a, Sonny'ego Rollins'a, West'a Montgomery'ego i Charles'a Mingus'a. Wiele wolnych chwil spędzał w różnych klubach jazzowych, głownie w "Village Vanguard". W 1974 roku przeniósł się do Bostonu, by podjąć studia na jednym z bostońskich uniwersytetów. W 1975 roku przypadkowo znalazł się w jednym z bostońskich klubów bluesowych, na koncercie Muddy'ego Waters'a. Koncert ten zafascynował go do tego stopnia, że od tej chwili zaczął słuchać wyłącznie płyt bluesowych (głownie B.B. King'a, Alberta King'a, Magic'a Sam'a, Otis'a Rush'a, Buddy'ego Guy'a oraz T-Bone'a Walker'a). Postanowił, że będzie grał bluesa, zaczął więc intensywnie ćwiczyć grę na gitarze.W 1977 roku założył swój pierwszy zespół - Guitar Johnny& The Rythm Rockers. W latach 80-tych Ronnie Earl był już członkiem wysoko cenionego w USA big-bandu blusowo-jazzowego Roomful of Blues, gdzie w 1979 roku zastąpił samego Duke'a Robillard'a. W zespole tym występował przez 8 lat, stając się jego pierwszoplanową postacią. Roomful of Blues z Ronnie Earl'em w składzie zagrał niezliczone ilości koncertów (wg. niektórych źródeł do 300 rocznie) oraz nagrał 6 płyt. W 1987 roku Ronnie Earl opuścił szeregi Roomful of Blues i poświęcił się karierze solowej. Założył własny zespół - Ronnie Earl & The Broadcasters. Okres od 1993 do 1997 roku jest bezsprzecznie najlepszym okresem w karierze Ronnie'go Earl'a. Zdobył w tym czasie kilka prestiżowych nagród: w corocznej ankiecie pisma "Down Beat" płyta "Grateful Hearts: Blues & Ballads" została uznana za "Album roku", dwukrotnie uhonorowano go bardzo liczącą się nagrodą W.C. Handy'ego (tzw. "Bluesowy Oskar") dla najlepszego bluesowego gitarzysty roku (1997 i 1998). Ronnie Earl będąc wspaniałym muzykiem występował i nagrywał w doborowym towarzystwie. Oprócz muzyków wymienionych w powyższym tekście, w różnych składach The Broadcasters lub gościnnie na płytach Ronnie'go Earl'a wystąpili: Kaz Kazanoff, Jerry Portnoy, Darrell Nulisch, Ron Levy, Curtis Salgado, Robert Jr. Lockwood, David "Fathead" Newman i wielu innych. Ale i Ronnie Earl bardzo chętnie był zapraszany przez innych wykonawców do udziału w sesjach nagraniowych do ich płyt. Materiał został zarejestrowany w systemie DSD (Direct Stream Digital) | | Utwory | 1. Churchin'
2. Catfish Blues
3. Idle Moments
4. Thembi
5. Blues for Shawn
6. Glimpses of Serenity
7. Lunch at R&M's
8. Song for a Brother
9. Belladonna
10. Blues on a Sunday
11. Amazing Grace
| | | | | | | | |
