Absurdalność zestawień symbolizująca dojście do głosu to co nieświadome najwyraźniej przejawia się w ideale poezji dadaistycznej: jest to gaworzenie dziecka, którego umysł nie został jeszcze skażony żadnym językiem. Asamblaże grupy E.I.A opowiadają tym językiem o indywidualnym bycie każdej jednostki.

Przy interpretacji tej rzeźby sięgnąć można do traktatu Bruno Schulza o manekinach, intrygujących tworach pomiędzy człowiekiem a maszyną. Ujmująco wygląda czerwony kwiat anturium znajdujący się na miejscu serca. Niepokojąca sylwetka manekina przypomina o nieujarzmionym i niezbadanym potencjale czyhającym w każdym cyborgu, który w każdym momencie potencjalnie może przejąć kontrole czyli zacząć zagrażać swojemu wynalazcy czyli człowiekowi.

wymiary: 213x103

technika: asamblaż

<< Serdecznie polecam i zapraszam

do udziału w mojej aukcji >>

Więcej informacji znajdą Państwo na stronie internetowej : http://szybwilson.org/obrazy.html