Strukturę książki oraz przyjęte założenia metodyczne wyznaczające jej konstrukcję dobrze tłumaczą Redaktorzy w "Przedmowie". Poniżej, uznając, że jest ona najlepszą rekomendacją tej jakże wartościowej publikacji, zamieszczono jej fragment: "Praca składa się z dwóch części:
Część I - Problemy wspólne,
Część II - Problemy swoiste.
Wyodrębniając owe części uwzględniliśmy strukturę pedagogiki specjalnej jako nauki integrującej szczegółowe dziedziny wiedzy dotyczące osób z różnymi typami niepełnosprawności. Mamy więc w niej dwa poziomy teorii: teoria stanowiąca nadbudowę dla wszystkich subdyscyplin pedagogiki specjalnej - pedagogika specjalna ogólna, teoria w obszarze każdej z subdyscyplin.
Część pierwsza obejmuje problematykę wspólną dla subdyscyplin pedagogiki specjalnej. Ujęliśmy ją w trzech rozdziałach: 1. Zagadnienia ogólne, 2. Wczesna diagnoza i stymulacja rozwoju dziecka z niepełnosprawnością, 3. Integracja w kształceniu i bytowaniu osób z niepełnosprawnością.
Część druga obejmuje problematykę swoistą dla rehabilitacji, edukacji i społecznego bytowania osób z różnymi typami niepełnosprawności. Ujęliśmy ją w czterech rozdziałach: 4. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną, 5. Osoby z zaburzeniami widzenia i słyszenia, 6. Osoby chronicznie chore oraz z niepełnosprawnością ruchową, 7. Osoby z innymi typami niepełnosprawności.
Pedagogika specjalna jest nauką o silnie wyakcentowanym celu sprawczym z uwagi na podmiot zainteresowań oraz swoiste cele, nie może się więc od tej powinności uchylać. Czas dla osoby z niepełnosprawnością może być nadzieją na skuteczną rehabilitację i edukację, ale może być i zagrożeniem, gdy jej zabraknie lub nie pojawi się w porę. Stąd też w niniejszej publikacji znalazły się artykuły o charakterze teoretycznym, ale również i takie, które są przekładem teorii na język praktyki".