Warszawa 2010

wyd. I, ss. 368
il. cz.–b., format B5
oprawa twarda lakierowana
stan idealny (nowa w folii)

Książka przedstawia charakterystykę obrazu i przemiany społeczeństwa dworskiego w poszczególnych epokach dziejowych. Na tym tle autor zarysowuje wizerunek, specyfikę i przemiany w budownictwie dworskim. Swoje dociekania rozpoczyna od XIII w., bogato posiłkując się dorobkiem archeologów w opisie siedzib wielmożów. Wszystkie opisy dodatkowo są zilustrowane rysunkami, schematami, reprodukcjami obrazów i fotografiami archiwalnymi.

Treść:

• Zagadnienia wstępne — mit dworu i jego symbolika;
• Wieki średnie (do końca XV stulecia) — w ustroju prawa książęcego, społeczeństwo rycerskie, od kurii do fortalicji;
• Koniunktura „złotego wieku” (do połowy XVII stulecia) — społeczeństwo czasów rozkwitu, dwory murowane, dwory drewniane;
• Od potopu szwedzkiego do końca Rzeczypospolitej szlacheckiej — pomiędzy kryzysem a oświeceniem, dwór polski, jego geneza i obraz, czasy saskie i stanisławowskie;
• Czas zaborów (do 1914 roku) — ziemiańscy klasycyści i romantycy, eklektycy, ziemianie i mieszczanie.