CEACILIE NORBY - "QUEEN OF BAD EXCUSES"
Świetna płyta wokalistki duńskiego pochodzenia zamieszkującej i nagrywającej w Usa dysponującej mocnym zdecydowanym a jednocześnie wspaniale matowym i miękkim świetnie muzykalnym swingującym wokalem. Opisywana płyta to bardzo odmienny sposób muzykowania od tego co możemy usłyszeć na wcześniejszej płycie "My Corner Of The Sky" nagrana w Europie ze skandynawskimi muzykami jest estetycznie osadzona w muzyce bardziej nowoczesnej inspirowanej folkiem europejskim jak również afro-kubańskim. Nie jest to "swingowe" podejście do muzyki powiedziałbym, że poza głosem jest to wręcz zaprzeczenie swingu. Bardzo interesujące kompozycje własne wokalistki oparte na diametralnie różnym instrumentarium takim jak przykładowo gruby elektryczny fankujący bas, elektryczne gitary /John Scofield we własnej osobie/ i klawisze w stylistyce fusion jak również użycie dyskretnej elektroniki powodują, że mamy tu wielką różnorodność brzmień od ekspresyjnych na granicy transu i acid jazzu i delikatnych opartych na pięknej dźwięcznej bajecznie kolorowej gitarze akustycznej i filigranowym pianie a także flecie cymbałkach i perkusjonaliach. Szczególne brzmienie płycie nadają również bardzo europejskie chłodne brzmienia dęciaków: trąbki i saksofonu. Jest to bardzo angażujący i intrygujący sposób budowania kompozycji poprzez łączenie ze sobą różnych muzycznych struktur, gatunków i różnorodnych inspiracji w jedną świetnie trzymającą się kupy całość. Utwory bardzo piękne i elegancko melodyjne takie jak: 1,2,5,7,9,10 i 12/ taki najbardziej tradycyjny na płycie z piękną solówką gitary/ mieszają się z kompozycjami bardziej złożonymi opartymi na gęstej dynamicznej pracy sekcji i niekonwencjonalnym użyciu instrumentów rytmicznych, klawiszy i elektroniki. Te kompozycje należą do nowatorskich chwilami eksperymentalnych a przez to bardzo ciekawych i w pewnym sensie bulwersujących ale na pewno nie nudnych. Takie odważne połączenie ze sobą kompozycji powiedzmy ogólnie akustycznych z elektrycznymi przynosi w rezultacie bardzo ciekawy i zaskakujący efekt a z drugiej strony pokazuje różnorodne możliwości wokalne śpiewaczki i jej niepospolitą umiejętność "odnalezienia" się w każdej estetyce co świadczy o jej wielkim talencie i wszechstronności. Mamy więc dwa różne (?) oblicza tej samej artystki, które uświadamiają nam wielkie możliwości muzyki przez duże M definiowanej poprzez diametralnie różne środki wyrazu jeżeli się posiada wyobraźnię, pomysł i talent. Moim zdaniem warto mieć obie płyty, żeby "nausznie" się przekonać, że wartość muzyczna może być wyrażana na wiele różnych sposobów. 12 utworów. Czas: 64:25. BLUE NOTE 2000.
Personnel:
