Poczułam Twoją dłoń na ramieniu, delikatnie przygarnąłeś mnie do siebie i szepnąłeś -Życie jest krótkie, Florio! Mocno ująłeś mnie za nadgarstek, jak gdybyś właśnie tego momentu postanowił nigdy nie zapomnieć. I wtedy to poprosiłeś, abym pozwoliła Ci powąchać moje włosy. Uczyniłeś to. Czułam Twój oddech na karku, podczas gdy Ty rozpuszczałeś moje długie sploty i napawałeś się ich zapachem, jakbyś chciał wciągnąć w siebie całą mnie, jakby w Tobie był mój dom. Kolejna pozycja z Biblioteki Gaarderowskiej to literacka wersja listu, który do swego ukochanego Aureliusza Augustyna napisała Floria Emilia. Po wewnętrznym przełomie, jaki dokonał się w życiu otwartego dotąd na radości doczesne filozofa, Floria Emilia czuje się porzucona. Próbuje zrozumieć dramatyczną decyzję ukochanego - przyszłego Ojca Kościoła i daje wyraz swojej tęsknocie połączonej z żalem i bólem. Emocje zakochanej kobiety, przeciwstawione zostały racjom teologicznym.