Marcin Kroll znika z jednostki i rozpoczynają się jego poszukiwania w filmie, o którym Andrzej Wajda powiedział kiedyś, że „poruszył jego stare serce”. Krolla ogląda się do dziś wspaniale, a teksty jakie padają w tym filmie można sobie powtarzać sobie pod nosem w nieskończoność.

To właśnie w Krollu Władysław Pasikowski rozwinął sztukę pisania dialogów, która apogeum osiągnęła w pierwszej części Psów. To także tutaj pojawił się Bogusław Linda, jakiego wcześniej nie znaliśmy, a który podobny typ powielał potem w - poza Słodko gorzkim wszstkich filmach reżysera. W chyba najlepszej scenie filmu Linda i Cezary Pazura zabierają na żołnierskie przesłuchanie stawiającego się meżczyznę („Rozjaśnić ci w głowie?”) po tym, gdy ów nie chciał odejść od pokerka, mimo że Linda go o to ładnie prosił („No, wyjdź z nami”). Gdy następnie Dariusz Kordek zagląda do pokoju, dostrzega przygwożdżonego do łóżka delikwenta z płonącymi włosami... Drzwi zostają mu zatrzaśnięte przed nosem w scenie, która do złudzenia przypomina najsłynniejszy kawałek kultowej Teksańskiej masakry piłą mechaniczną!. W Krollu pojawiają się elementy kojarzonej potem z Pasikowskim tzw. męskiej przyjaźni, są również niewierne kobiety oraz zabawne epizody (na przykład Edward Linde jako recepcjonista). To polskie kino rozrywkowe z górnej półki.