Myśl prawa natury, czy też myśl prawa naturalnego, należy do fundamentów całej myśli prawniczej. Wyraża i krzewi na różne sposoby przekonanie, że prawo powinno pozostawać w zgodności z moralnością. W interpretacjach świeckich chodzi o moralność świecką, zaś w interpretacjach religijnych o moralność religijną. Zgodność owa, wysnuwana z określonych koncepcji natury, powinna wspierać się na racjonalnej, obiektywnej i uniwersalnej sprawiedliwości, wykraczającej poza ograniczenia woluntarne, subiektywne i partykularne. Książka zawiera ogólną charakterystykę doktryn kilkunastu myślicieli powszechnie zaliczanych do najwybitniejszych twórców doktryn prawa natury i kilku doktryn pochodzących od klasyków jakby `zbiorowych`. Do tej ostatniej grupy Autor włącza myślicieli żyjących w tej samej epoce , przyjmujących podobne założenia dla swych doktryn, w zbliżony do siebie sposób określających istotę praw natury i wyznaczających im podobne funkcje.