Kiedy w 2006 roku zainicjowaliśmy Festiwal Warszawski „Niewinni Czarodzieje”, od samego początku naszymi patronami byli artyści i twórcy, którzy w różny sposób kontestowali komunistyczną rzeczywistość lub poszukiwali przestrzeni twórczej poza nią, intrygowali, budzili kontrowersje. Z Dwoma Starszymi Panami, którzy zostali patronami Festiwalu w 2010 roku, było trochę przewrotnie. Zbuntowani kontestatorzy? Raczej intelektualni prowokatorzy. Jeremi Przybora i Jerzy Wasowski nie tyle, co ośmieszali, ale tworzyli alternatywę dla szarej, nieco zwiędłej codzienności lat 60. Subtelnym humorem, dystynkcją i elegancją serwowali lekcje dobrych manier, logicznego, a zarazem abstrakcyjnego myślenia. Na swój wielce indywidualny sposób buntowali się, ale buntowali się przeciwko bylejakości i nijakości ówczesnego przekazu medialnego. Dla nas fascynujące jest to, że współcześnie Kabaret Starszych Panów to nadal ucieczka od tego, co nijakie, od niechcenia i na skróty. W Kabarecie nie ma miejsca na sztampę i rutynę, to do perfekcji opanowana sztuka kreowania i prezentowania osobowości, scena dla prawdziwej interpretacji aktorskiej, a przede wszystkim doskonała równowaga słowa i muzyki. A wszystko lekkie, przyjemne i pięknie podane przez Mistrzów, którzy mimo to nie uciekają od trudnych tematów skomplikowanych międzyludzkich relacji i form komunikowania się. Zapraszamy do wielokrotnego słuchania Radiowego Kabaretu Starszych Panów, a zachętą niech będzie tytuł Niepotrzebni mogą podejść i nie tylko… Jan Ołdakowski