Costanza pije piwo w jednym z czeskich barów, jest ciepła letnia noc 1968 roku, w momencie gdy skrzypek wchodzi na scenę i zaczyna grać dla niej "canone inverso". Nikogo nie zaskoczy, że te skrzypce i ich muzyka mają za sobą historię dotyczącą tej kobiety. To opowieść o miłości pomiędzy Jeno Varga i jego muzyką, pomiędzy Jeno i Sophie. To również historia o przyjaźni na tle wydarzeń II Wojny Światowej i "praskiej wiosny" 25 lat później. Muzyka i miłość - największa więź, która może przezwyciężyć czas.