Baśń o ludziach stąd:

To film prościutki - jak każda baśń opowiadający o świecie, w którym dzieje się źle, ale kończy dobrze. Świecie, który zamieszkują ludzie źli i dobrzy. Tytułowi Ludzie Stąd. Czyli Skąd ? Z baśniowego świata odpadków i surowców wtórnych. Fabuła jest naiwnie prosta, postacie naiwnie nieskomplikowane - ale spod tego naiwnego świata wyziera nieśmiało pytanie o sens. Ale czy wyziera odpowiedź? Poniekąd.

Zamknięci w Celuloidzie:

Ten film potrafi być śmieszny i dynamiczny - ale nie zawsze mu się chce. Narracja filmowa poprowadzona jest w sposób bezczelnie niedyskretny, a do tego wbrew szlachetnym regułom kina. Są to trzy historie miłosne opowiedziane z punktu widzenia reżysera, który jest Bogiem swojego filmu. Bóg-reżyser przemawia do stworzonych przez siebie istot językiem błędów filmowych - a oni te znaki czasem odczytują. Nie jest to jednak Bóg miłościwy i współczujący. Swoje istoty traktuje instrumentalnie. A nastroje ma zmienne. I jak to Bóg, nie trzyma się reguł tylko dowolnie interpretuje wszelkie prawa i zjawiska. Bo kto może mu zabronić?