Czesław P. Dutka
LITERATURA – BADACZ I KRYTYK
WYBRANE ROLE PARTNERÓW INTERAKCJI POZNAWCZEJ
Zielona Góra 2000, s. 286

Stan: bdb. KSIĄŻKA NOWA.


SPIS TREŚCI

I. WPROWADZENIE – s. 3
1. „Czas zmienia tożsamość tekstów” – s. 5
2. Dwa dyskursy : nauka o literaturze czy krytyka literacka? – s. 6
3. Wspólnota specjalistyczna a formacja dyskursywna – s. 7
4. Formy kultury – dwie semantyki: krytyka i historia literatury – s. 9
5. Nauka i sztuka a dziedzina „makroanalizy historycznoliterackiej” – s. 11
6. Badacz i krytyk w tradycji kulturowej – s. 13
Przypisy – s. 20

II. OD TEORII DO OPERACJONALIZACJI BADAWCZYCH – s. 27
1. Interdyscyplinarne kategorie: interpretacja, rola, etos – s. 29
2. Paradygmatyczne wspólnoty poznawcze i dyskurs krytyczny – s. 32
3. Humanistyka a koncepcja nauki o literaturze – s. 37
4. W aspekcie historii, socjologii i filozofii nauki – s. 41
5. Struktura teoretyczna literaturoznawstwa – s. 45
6. Współczesny pejzż metodologiczny badań literackich – s. 47
Przypisy – s. 50

III. SPORY O MODEL LITERATUROZNAWSTWA I SPORY O MODEL KRYTYKI
Pozytywizm versus przełom antypozytywistyczny – neoidealizm – s. 55
1. Ujęcie historyczne modelu – s. 58
2. Kontekst epistemologiczny – s. 59
3. Narodziny hipotezy – przełom neoidealistyczny – s. 59
4. Modele badań literatury a charakter dyskursu krytycznego – s. 69
4.1. Taine, czyli tożsamość nosicieli ról poznawczych – s. 69
4.2. Dilthey – badacz interpretator – s. 79
4.3. Rickert: odniesienie do wartości a subiectum badacza – s. 86
5. Weryfikacja hipotezy, czyli recepcja idei Taine’owskich i Diltheyowskich w polskiej refleksji metodologicznej – 89
5.1. Chmielowski albo „badacz ścisły, krytyk niepodległy” – s. 95
5.2. Kleiner: „dane tekstu” a badacz i krytyk – s. 105
5.3. Łempicki: badacz i krytyk a „duch epoki” – s. 117
Przypisy – s. 129

IV. WYTWORY I WYTWÓRCY KRĘGU LITERATUROZNAWSTWA I KRYTYKI – s. 141
1. Paradygmat rozumienia a rekonstrukcja tekstu – s. 144
2. Tekst jako dyskurs i znaczenie – s. 146
3. Niepokoje delimitacyjne i role realizowane (badacz-krytyk) – s. 147
3.1. Doświadczenie tekstu: Kleiner – Troczyński – Ortwin – s. 147
3.2. Ingarden: dzieło w relacjach wewnątrztekstowych – s. 157
3.3. Układ relacyjny o regułach interakcji poznawczej: Kridl – Kołaczkowski – Fryde – s. 168
3.4. Borowy – Elzenberg – Kucharski – s. 168
4. Skwarczyńska albo o etosie badacza – s. 189
Przypisy – s. 194

V. ODBIORCY I EGZEGECI
Reinterpretacje i kontynuacje – s. 203
1. Znak a koncepcja przedmiotów semantycznych – s. 206
2. Aktywność poznającego podmiotu i role jako „obszar powinności” – s. 8
3. Strefy wpływów a interakcja jako proces interpretacyjny – s. 211
4. Mit apriorycznej metody i granicy języka – s 214
5. Pomosty tradycji – depersonalizacja partnerów poznawczych? – s. 218
6. Literatura: role pośredniczące – s. 223
6.1. Dialog: narrator – czytelnik – s. 224
6.2. Relacja: krytyk – badacz (role narratora krytyki) – s. 226
6.2.1. Świadectwo epoki – s. 227
6.2.2. „Ekspert” – s. 229
6.2.3. Uczestnik „spektaklu” – s. 230
6.2.4. Interpretator – s. 233
6.2.5. Gwiazdor fałszywej świadomości? – s. 235
6.3. Interakcja: „grupa syntaktyczna” i reguły gry – s. 236
6.3.1. Dalsze typologie i platformy konfrontacji s. 237
6.4. Wymagania krytyczne i autorytety – s. 241
6.5. W stronę systemu, modelu i dyskursu raz jeszcze – s. 245
Przypisy – s. 249

VI. W „OGRODZIE NAUK”, CZYLI ZAMIAST ZAKOŃCZENIA PRZYPOWIEŚĆ – s. 257

BIBLIOGRAFIA SELEKTYWNA – s. 267
INDEKS OSOBOWY – 273