WSZYSTKO JAK NA ZDJĘCIU.

DREWNIANE ŁYŻKI Z MOTYWAMI SŁOWIAŃSKIMI 

RĘCZNIE ROBIONE

RZEŹBY PRZEDSTAWIAJĄ SŁOWIAŃSKIE BÓSTWA OPIEKUŃCZE

PRZEDSTAWIENIE NA ŁYŻCE ( ŻEŃSKI DUSZEK ) I WIDELCU ( MĘSKI DUSZEK ) DUCHÓW OPIEKUŃCZYCH MIAŁO ZAPEWNIAĆ OBFITOŚĆ W SŁOWIAŃSKIEJ CHACIE. 

Uboże, ubożę, w l.mn. często uboża, ubożęta, bożęta – postać z wierzeń staropolskich, opiekuńczy duch domowy, zapewniający dostatek, często wywodzony od dusz zmarłych przodków. Jego postać pojawia się w literaturze w XV i XVI wieku, później zaś zanika. Odpowiednikiem ubożąt na Rusi był domowik.

Zgodnie z fragmentem XV-wiecznego kazania ubożęciu zostawiano resztki z obiadu, zwłaszcza w czwartek. Etymologia słowa uboże pochodzi od rdzenia bog-, oznaczającego "łaska, bogactwo". Wywodzenie terminu uboże od słowa "ubogi" jest błędne, gdyż zaprzecza funkcji demona, którego zadaniem było zapewnienie domowi dostatku^[1].