Ks.Wł.Bandurski"Ducha nie gaście!".Mowy i przemowy patryotyczne.Lwów 1911.Stan ksiazki b.dobry-.POLECAM !!!
Ks. Bandurski, charyzmatyczny kapelan legionowy, w kolejną rocznicę śmierci Naczelnika Tadeusza Kościuszki w 1913 r. wygłosił na Wawelu mowę okolicznościową. Przywołał w niej cytat z Krasińskiego: „Żaden człowiek, co stał się duchem, nie umrze w grobie”. A potem dodał: „Historia stwierdza, iż żaden bohater nie zginął w niepamięci, żadne imię nie zbladło w pochodzie lat wielu, żadnego przykład nie został bez plonów w posiewie przyszłości”. Mówił ks. Bandurski w katedrze wawelskiej o testamencie, jaki pozostawiają bohaterowie: „Czy rozumiecie, co znaczy słowo bohater? – pytał w uniesieniu kapłan. – Czy wy wiecie, ile nam wszystkim razem i każdemu z osobna brakuje, ile potrzeba, ile należy zdobywać moralnie, ażeby uróść do miary bohatera? Bohatera, co nie ginie i nie tonie w zapomnieniu? Przed bohaterami takimi społeczeństwa, narody i ludzkość cała czoło schyla, a pamięć ich sławi wytrwale, jakby jasność słońca mając przed sobą. Bohater! Oto patrzcie!”. Bohater nas woła i idziem, my, którzy chcemy naśladować jego życie i wypełniać jego testament we wszystkiem, ale właśnie do bohaterstwa wznieść się nie umiemy… Bohaterstwo z śmiercią nigdy nie schodzi i dlatego bohater nie ginie, żyje wiecznie i dlatego naród, który ma bohaterów, nie przepada, nie tonie, nie gaśnie, a choćby zbladł na chwilę, zajaśnieć na nowo potrafi”. Tak nawoływał kapłan nad grobem Kościuszki, na dziesięć lat przed tym, jak polscy Legioniści mieli rzucić na stos swoje życie, by wydobyć Ojczyznę z mroków niebytu. Niech te słowa kazania dolecą i dzisiaj do tych, którzy sądzą, że obecny czas nie wymaga już żadnych poświęceń: „Wszak dajcie Polsce dziś bohaterów, a cary runą, a wielmoże krzyżackie zaginą i hołd składać będą, a wszystkich trucizn koryta wyschną i serc w narodzie nie będą pysznych, nadętych, samolubnych, serc zwierzęco-ludzkich, serc podłych i nikczemnych. Gdzież są takie bohatery? Czyż to bohatery…. Upowite w puch samolubstwa i wygodnictwa, ozłocone szychem karyery i posady dobrze płatnej? Czyż to bohatery, co mącą wodę i truciznę rzucają, krzykacze, co kłam niosą i kłam sieją?”. I padła odpowiedź najważniejsza: „A jednak bohater być musi – jeśli Polska ma żyć – a bohaterem tym ma być każdy z nas!”.
