ZĄB REKINA Otodus obliquus

wiek: Eocen

lokalizacja: okolice Khouribgi, Maroko

wymiary: ok 43 x 40 mm

Dobrze zachowany ząb rekina Otodus obliquus z eocenu okolic Khouribgi w Maroku.

Najczęściej zachowującymi się w zapisie kopalnym szczątkami rekinów są ich zęby. Rozwinęły się one ewolucyjnie w wyniku przekształcenia łusek zwanych plakoidalnymi. Rekiny posiadają bardzo liczne zęby ułożone w kilku szeregach, które stopniowo narastają przesuwając się ku przodowi paszczy. Do atakowania ofiar służą zwykle dwa pierwsze ich szeregi. Zęby rekinów są bardzo mocne, lecz z powodu osadzenia na chrzęstnych szczękach często wypadają np. podczas polowań. Po zużyciu zębów z pierwszych szeregów, stopniowo zastępują je zęby z kolejnych szeregów. Taka ich wymiana może się odbywać nawet co 5 dni, przez cały okres życia rekina np. żarłacz tygrysi (Galeocerdo cuvieri) zużywa w ciągu 10 lat ok. 24 tys. zębów, a duże gatunki rekinów mogą żyć nawet ok.100 lat. Dawne rekiny również często gubiły i regenerowały zęby, stąd wiele z nich zachowało się w stanie kopalnym.