Sprężyna "schodzi" po schodach wykorzystując siły grawitacji.

Jej płaskie zwoje są dość ciężkie i mają małą "stratność", tzn. niewiele energii zamienia się w tarcie wewnętrzne.

Kiedy sprężynę puścimy po schodach, bezwładność górnego końca powoduje, że pokonuje ona martwy punkt i schodzi na niższe stopnie.

Z punktu widzenia energetycznego, po "kompletnym" zejściu na niższy stopień, sprężyna akumuluje energię w formie energii sprężystej, ale nie rozciągnięcia, lecz ściśnięcia.

Ściśnięcie jest mniej widoczne niż rozciągnięcie, bo deformacja jest minimalna, jest to deformacja nie sprężyny jako takiej, ale materiału z którego jest wykonana.