WYOBRAŹ SOBIE JAK TA PIĘKNA REPLIKA UDEKORUJE TWOJE WNĘTRZE.
WYOBRAŹ SOBIE PEŁNE PODZIWU I ZAZDROŚCI MINY TWOICH ZNAJOMYCH.
WYOBRAŹ SOBIE JAKĄ RADOŚĆ MOŻESZ SPRAWIĆ TAKIM PREZENTEM OBDAROWANEJ OSOBIE.
(549)
Materiał:
drewno(sklejka), stal
wysokość płytki: 29 cm
głębokość ( z napierśnikiem ) : 4cm
Oba miecze są wyciągane. Jeden jest repliką Claymore'a a drugi repliką miecza templariuszy.
"Claymore ( claidheamh mr - wielki miecz) - nazwa odnosząca się do dwóch typów szkockich mieczy.
Dwuręczny miecz claymore to tradycyjna broń piechoty szkockich górali w okresie od wieku XV do XVII. To ten miecz został spopularyzowany przez kulturę masową jako niemalże atrybut, a przynajmniej podstawowa broń szkockiego górala, do tego też miecza zazwyczaj odnoszą się autorzy książek i opowiadań fantasy, gdzie często się pojawia. Obecnie oryginalne miecze claymore są spotykane bardzo rzadko. Ostatnią bitwą, podczas której prawdopodobnie zostały wykorzystane dwuręczne claymore'y, była bitwa o Killiecrankie w 1689 r. podczas powstania jakobitów.
Ten typ broni przypisywany jest czasem (m.in. przez film Braveheart: Waleczne serce reżyserii Mela Gibsona) szkockiemu bohaterowi narodowemu - Williamowi Wallace'owi. Jest to jednak mało prawdopodobne, jako że miecze tego typu wykształciły się długo po jego śmierci.
Charakteryzuje się długą głownią prostą o przekroju trójkątnym lub soczewkowatym jednostajnie zwężającym się ku szczytowi. Jelec o ramionach skośnych, pochylających się ku głowni i wymodelowanych trójbocznie, zakończonych ażurowymi rozetkami oraz wąsami ujmującymi część zastawy. Uchwyt rękojeści kolisty z głowicą o rysunku koła. Miecze te zdobiono rzadko, służyły wyłącznie do walki.
Typowy claymore mierzył ok. 140 cm, przy czym ok. 33 cm stanowiło rękojeść, a 107 cm - ostrze. Waga była zbliżona do 2,5 kilograma"1.
"Panoplia, l.p. panoplium (armatura, spolia hostium) motyw dekoracyjno-symboliczny złożony najczęściej z broni białej i uzbrojenia ochronnego (tarcz, mieczy, zbroi, hełmów) często stylizowanych na spartańskie) i ułożonych w płaszczyźnie pionowej, symetrycznie wokół tarczy z herbem właściciela.
Nazwa pochodzi od greckiego pan - wszystko i hoplon - tarcza hoplity i oznaczała pełny rynsztunek ciężkozbrojnego wojownika. Dawniejsi wojownicy swoją broń wieszali na ślepej ścianie pomieszczenia mieszkalnego, z daleka od okna i drzwi. W razie niespodziewanej napaści można było się cofnąć i chwycić za tarczę oraz włócznię lub miecz i przystąpić do obrony. W czasach republiki rzymskiej i późniejszego cesarstwa oręż zdobyty na wrogu, po zwycięskiej bitwie układano pod zawieszoną na krzyżu zbroją wodza pokonanej armii. Był to znak chwalebnego zwycięstwa, jednocześnie ofiara dla boga Marsa oraz symbol deifikacji zwycięskiego wodza. Były to autentyczne elementy uzbrojenia. Stopniowo broń biała wychodziła z mody, spadkobiercy rycerzy poświęcali się służbie cywilnej natomiast uzbrojenie wiszące na ścianie coraz rzadziej było w użyciu praktycznym a coraz częściej miało tylko przypominać rzeczywiste lub przyszywane tradycje rycerskie rodu. Coraz mniej było autentycznego uzbrojenia (niszczyło się, produkowano zupelnie inne niż kiedyś, nowe pokolenia były liczniejsze) a coraz więcej symboliki. W XVIII wieku na ściany trafiły panoplia ze stiuku, sztuczne lecz jeszcze wyglądające jak prawdziwe. Jako symbole, do "uzbrojenia panopliów" mogły teraz trafić armaty, kule armatnie oraz karabiny. W heraldyce nowożytnej panoplia umieszczano początkowo za i pod herbem dowódcy wojskowego po odniesionym przez niego znaczącym zwycięstwie. Armaturę herbową komponowano z pik, halabard, buńczuków, chorągwi, szabli, dział i innego sprzętu wojennego. Przykładem zastosowania armatury w heraldyce Polski szlacheckiej jest herb na portrecie starosty sandomierskiego Krzysztofa Tarnowskiego z XVI wieku. W wieku XVIII i XIX (styl barokowy oraz klasycystyczny) armaturę spotyka się nieporównanie częściej niż w czasach wcześniejszych, W polskiej heraldyce stanowiły one zwyczajowo obowiązujący element herbu (zwłaszcza na pieczęci) osoby w służbie wojskowej, niekoniecznie związany z faktycznymi osiągnięciami militarnymi.
Z upływem czasu, panoplia z ozdób podkreślających rycerskie koneksje właściciela posesji stały się symbolami tradycji wojskowej państw i ich walk o niepodległość, z budynków prywatnych przeniosły się na pomniki, budynki państwowe i symbolikę państwową. Panoplia, mniej lub bardziej rozbudowane spotyka się często w herbach krajów Ameryki południowej i środkowej. Stosowane są również w herbach państwowych, terytorialnych i miejskich innych regionów świata. Miniatura klasycznych panopliów stanowi część dekoracji (zawieszkę) wielu rycerskich orderów - m.in. Orderu Kawalerów Maltańskich, Orderu św. Łazarza, Orderu Grobu Pańskiego oraz wielu orderów świeckich"2.
1-Claymore [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]009-05 17:24Z [dostęp: 2[zasłonięte]009-07 10:02Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Claymore&oldid=17[zasłonięte]239
2-Panoplia [online]. Wikipedia : wolna encyklopedia, 2[zasłonięte]008-06 11:45Z [dostęp: 2008-09-9 07:23Z]. Dostępny w Internecie: http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Panoplia&oldid=12[zasłonięte]546
