Dag Hammarskjöld – w przeciwieństwie do Paula Claudela – został laureatem Nagrody Nobla. Przyznano ją sekretarzowi generalnemu ONZ pośmiertnie, w roku 1961. Szwedzki polityk, ekonomista i prawnik zginął w katastrofie lotniczej 18 września 1961 roku. Przy zwłokach Hammarskjölda, „leżących obok szczątków rozbitego i spalonego samolotu, znaleziono w kieszeni marynarki książeczkę Tomasza à Kempis O naśladowaniu Chrystusa” (H, 171). Dużo później ujrzały światło dzienne zapiski duchowe samego dyplomaty. Zdaniem ks. Janusza Pasierba dziennik Hammarskjölda jest zaskakujący: „Na pewno nie można bez wzruszenia myśleć, że po naszej epoce nie pozostaną tylko dokumenty przemocy, pychy, głupoty i zastraszenia, ale że pozostanie po niej może kilka takich książek jak Drogowskazy: czystych, głęboko ludzkich, zakochanych w Bogu. Książek o życiu ofiarnym. O wartości wyrzeczenia”. Notatki sekretarza ONZ dotarły do polskiego czytelnika dzięki osobie duchownej – ks. Jan Zieja specjalnie nauczył się języka szwedzkiego, aby przełożyć Vägmärken. Co prawda w Drogowskazach nie odnajdujemy żadnej wzmianki o Polsce, ale Dag Hammarskjöld w czerwcu 1956 gościł w Poznaniu (na targach), gdzie doszło do strajków robotniczych i krwawych starć z policją. Jako sekretarz ONZ protestował (bezskutecznie) przeciwko użyciu siły przez komunistyczne władze PRL.