Dossier K. to wzorcowy przykład tego jak powinno się przeprowadzać wywiad. Ta książka to dialog. Kertsz który pyta ma świetne wyczucie kiedy drążyć temat a kiedy odpuścić Kertszowi który odpowiada. Dossier K. powinno stać się lekturą obowiązkową na wszelkiego rodzaju studiach dziennikarskich Sddeutsche Zeitung. Rozmowy jakie przeprowadził ze mną mój przyjaciel i redaktor Zoltan Hafner w latach 2[zasłonięte]003 20 z myślą o tak zwanym ogólnym wywiadzie nagrano na tuzin taśm magnetofonowych. Dossier ze spisanym i zredagowanym tekstem dotarło do mnie w hotelu w Gstaad małym szwajcarskim mieście. Kiedy przeczytałem pierwsze zdania odłożyłem manuskrypt na bok i by tak rzec mimowolnie otworzyłem laptopa... Tak powstała jedyna z moich książek do której napisania skłonił mnie raczej zewnętrzny impuls niż wewnętrzna pobudka regularna autobiografia... fragment książki.

Stron 192, WAB