Stron 116.

Z rozdziału : Czy Mickiewicz umierał wesoły?

"Ostatni utwór, który Mickiewicz napisał, jest kpiną z chorowania  i śmierci. „Odwalisz kitę  tej nocy”  mówi Adiutant do  chorego na  cholerę Pułkownika  ten  zaś odpowiada  „Niedoczekanie  twoje,  hultaju”. Tak Artur Górski tłumaczy Conversation de malades króciutki tekst, a raczej szkic, w całości utrzymany w podobnym tonie. Oto oficer polski  znajdujący  się  w  ciężkim  stanie  powinien  umrzeć, lecz bynajmniej nie zamierza, kpi sobie z  troski adiutanta, z doktora i proszków, w końcu rzeczywiście nie umiera.
Dowiadujemy się, że zawsze był wesoły i skłonny do tego rodzaju  żartów:  „Kiedy  skazywał  kogoś  na  rozstrzelanie, […] starał się go rozweselić. No cóż, mówił, kula polska, zawsze  to  lepsze  niż  ołów  austriacki”.

Stan książki oceniam jako dobry.