Śląsk, ostatnie miesiące przed wybuchem drugiej wojny światowej. Sześciu chłopców z jednego robotniczego bloku pasjonuje się piłką nożną. Kibicują „Ruchowi” i całe dnie spędzają na kopaniu szmacianki na podwórzu. Gerard idzie na wagary na stadion i znajduje tam skórę do prawdziwej piłki. Reperuje ją młody hutnik-puzonista Edzio. Piłka staje się największym skarbem szóstki przyjaciół. Kiedy wpada przypadkiem do ogrodu fabrykanta, złośliwy lokaj tnie ją na kawałki. Aby się zemścić, chłopcy wrzucają do ogrodu szmaciankę unurzaną w fekaliach. Policjant szukający sprawców trafia do mieszkania Edzia, gdzie kibice śledzą transmisję z ważnego meczu. Zasłuchany funkcjonariusz rezygnuje z szukania winnych. Wybuch wojny mali piłkarze odczuwają jak postawienie świata do góry nogami. Na murze, pod oknem Edzia, malują karykaturę Hitlera na szubienicy. Żandarmi aresztują hutnika, chłopcy postanawiają się, więc przyznać. Esesman zatrzymuje trzech z nich jako bandytów. Zostają powieszeni.

W surowej, ale i malowniczej scenerii Śląska piłka nożna jest dla podrostków szkołą charakterów, honoru i lojalności, a nade wszystko patriotyzmu lokalnego.