Wydawnictwo TNKUL 2009, s. 234

Niniejsza książka stanowi empiryczne zgłębienie doświadczeń osób ze zdiagnozowaną przewlekłą niewydolnością nerek, w terminalnej fazie choroby poddawanych leczeniu powtarzanymi zabiegami dializoterapii. Autorka, posługując się biopsychospołecznym modelem funkcjonowania w chorobie (obiektywną wiedzą o skrajnej niewydolności nerek, towarzyszącymi emocjami oraz zmianami w jakości życia, wynikłymi z zaburzeń w stanie zdrowia, jak również przyjętej formy leczenia), podejmuje próbę uchwycenia subiektywnej oceny, dokonanej przez pacjenta, przebiegu choroby i dializoterapii w perspektywie biopsychospołecznych konsekwencji zmian chorobowych w poszczególnych obszarach życia człowieka. Podstawowym zagadnieniem staje się analiza terminalnej fazy niewydolności nerek i jej sposobu leczenia, Jako sytuacji trudnej i stresującej (sprzyjającej m.in. generowaniu negatywnych reakcji emocjonalnych i przeszkodom w procesie adaptacji do choroby), oraz określenie znaczenia omawianego schorzenia dla samego pacjenta.
fragment Wstępu