DLA  MIŁOŚNIKÓW  HISTORII ... i nie tylko

Oferta dotyczy sześciu prezentowanych poniżej publikacji wydanych w serii "Zabytki Warszawy" :

1)   Tadeusz Stefan Jaroszewski : PAŁAC  KOSSAKOWSKICH
Pałac Kossakowskich przy ul. Nowy Świat 19 należy z pewnością do najmniej znanych obecnie siedzib warszawskich położonych przy historycznym Trakcie Królewskim. Powstał u schyłku XVIII w. jako siedziba bogatego kupca bławatnego Izaaka Olliera. W 1848 r. przeszedł na własność bogatego ziemianina z Wileńszczyzny Władysława Pusłowskiego, wreszcie w 1853 r. nabyła go rodzina hrabiów Kossakowskich, która władała pałacem do 1932 r. W drugiej połowie XIX w. była to jedna z najbardziej znanych siedzib warszawskich, opisywana w prasie i w pamiętnikach, a słynna galeria obrazów i salon literacki przyciągały tu sfery intelektualne Warszawy ...
Spis treści :
Wstęp
--- Pałac Olliera --- Pałac Pusłowskich --- Pałac Kossakowskich --- "Palaice de Glace" --- Po wojnie
Nota bibliograficzna
Spis ilustracji
Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977 r., wydanie I, nakład 5 000 egz., ss. 99 (w tym 48 ilustracje cz-b).
Wymiary 16,5 x 11,5 cm.  Okładka miękka + obwoluta.  Stan dobry (uszkodzenie i zabrudzenie obwoluty).

2)   Ewa Pustoła-Kozłowska, Jacek Pustoła : HOTEL  BRISTOL
Prezentowana publikacja jest historią jednego z bardziej znanych gmachów warszawskich - Hotelu Bristol, oddanego do użytku w 1901 r. Autorem projektu był Władysław Marconi (1[zasłonięte]848-19) na podstawie zwycięskiego projektu konkursowego Tadeusza Stryjeńskiego i Franciszka Mączyńskiego z 1898 r. Jest to także niezwykle interesujący przykład zmieniających się stosunków społecznych, obyczajów, technik zarządzania, czy wreszcie stylów architektonicznych i artystycznych.
Spis treści :
Wstęp
--- Dzieje posesji --- Okoliczności powstania Towarzystwa Budowy i Prowadzenia Hotelów w Warszawie --- Budowa i pierwsze wyposażenie hotelu --- Pierwsze ćwierć wieku funkcjonowania hotelu --- Pod zarządem Banku Cukrownictwa --- Lata wojny i okupacji --- W Polsce Ludowej
Bibliografia
Spis ilustracji
Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1985 r., wydanie I, nakład 10 000 egz., ss. 190 (w tym 88 ilustracji cz-b).
Wymiary 16,5 x 11,5 cm.  Okładka miękka + obwoluta.  Stan dostateczny (uszkodzenie i zabrudzenie obwoluty, zabrudzenie okładki i kilku stron).

3)   Irena Malinowska : PAŁAC  SAPIEHÓW
Prezentowana publikacja omawia dzieje pałacu Sapiehów na Nowym Mieście w Warszawie. Zbudowany został on w stylu barokowym w latach 1731-46 wg projektu Jana Zygmunta Deybla dla kanclerza wielkiego litewskiego Jana Fryderyka Sapiehy (1[zasłonięte]680-17).
W latach 1[zasłonięte]818-18 został przebudowany na koszary Sapieżyńskie wg projektu Wilhelma Henryka Mintera. Od 1820 r. do powstania listopadowego pełnił funkcje koszar 4 Pułk Piechoty Liniowej - Czwartaków. W dwudziestoleciu międzywojennym w pałacu mieściła się filia szpitala wojskowego. Natomiast w 1944 r. został zniszczony przez Niemców. Po wojnie, w latach 1950-55, został zrekonstruowany.
Spis treści :
Wstęp
- Posesja przy ulicy Zakroczymskiej
- Jan Fryderyk Sapieha
- Stołeczna rezydencja Jana Fryderyka Sapiehy w I poł. XVIII w.
--- Architekt Jan Zygmunt Deybel --- I etap budowy 1[zasłonięte]731-17
- Dekoracje i wyposażenie wnętrz 1736 r.
--- II etap budowy 1[zasłonięte]736-17 --- Wiadomości o pałacu z lat 1[zasłonięte]746-17 --- Śmierć j.F.Sapiehy
- Pałac w rękach spadkobierców i następców Sapiehy
--- Jan Sapieha wojewodzic mścisławski 1[zasłonięte]751-17 --- Michał Antoni i Aleksandra z Czartoryskich Sapiehowie 1[zasłonięte]758-17 --- Jan Krasicki 1761 --- Aleksander Michał i Magdalena Agnieszka z Lubomirskich Sapiehowie 1[zasłonięte]761-17 --- Franciszek i Pelagia z Potockich Sapiehowie 1[zasłonięte]793-18
- Koszary w pałacu Sapieżyńskim
--- Lata 1[zasłonięte]810-18 --- Przebudowa pałacu na koszary w latach 1[zasłonięte]818-18 i autor jej projektu Wilhelm Henryk Minter --- "Czwartacy" i ich rola w powstaniu listopadowym
- Ostatni rozdział dziejów pałacu Sapieżyńskiego
Spis ilustracji
Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1972 r., wydanie I, nakład 4 000 egz., ss. 115 (w tym 48 ilustracji cz-b).
Wymiary 16,5 x 12 cm.  Okładka miękka + obwoluta + papier kredowy.  Stan więcej niż dobry (lekkie zabrudzenie i uszkodzenie obwoluty, podpis poprzedniego właściciela).

4)   Tadeusz Stefan Jaroszewski : PAŁAC  LUBOMIRSKICH
Prezentowana publikacja omawia dzieje pałacu Lubomirskich znajdującego się w centrum Warszawy. W XVIII w. rodzina Radziwiłłów kupiła północne tereny podwarszawskiego miasteczka Wielopole i przed 1712 r. wybudowała tam swoją posiadłość. Po kilku zmianach właścicieli w 1790 r. rezydencję z przylegającymi terenami kupił Aleksander Lubomirski. W latach 1[zasłonięte]791-17 pałac przebudowano w stylu klasycystycznym według projektu Joachima Hempla. Między innymi została dodana charakterystyczna kolumnada, składająca się z 10 potężnych kolumn oraz piętrowe oficyny od podwórza i piętro w korpusie głównym.
W 1816 r. córka Lubomirskiego sprzedała pałac generałowi Izydorowi Krasińskiemu. W latach 1[zasłonięte]828-18 pałac był własnością rządu Królestwa Polskiego mieszcząc urzędy i lazaret podczas powstania listopadowego. W 1834 r. posiadłość kupił finansista Abraham Simon Cohen. W tym okresie często przebudowywano pałac, aby mógł przynosić jak największe zyski. W tym celu umieszczono tu sklepy, stragany, małe mieszkania oraz żydowski dom modlitewny. Nieremontowany budynek w tym czasie podupadł, a w 1928 r. nowy właściciel przekształcił pałac na kamienicę i podwyższył o jedno piętro, niszcząc jego zabytkowy charakter.
W 1938 r. budowlę kupił Urząd Miasta Warszawy i wówczas podjęto decyzję o renowacji. Do realizacji planów nie doszło we względu na wybuch II wojny światowej, a  już w pierwszych jej dniach doszło do zniszczenia pałacu.
Po wojnie pałac został odbudowany.
Ciekawostką jest fakt, że w 1970 r. zdecydowano o przesunięciu pałacu z pierwotnego miejsca, tak by zamykał kompozycję Osi Saskiej. Pałac odcięto od murów i fundamentów i na specjalnych kratownicach, po torach, powoli (operacja trwała 1,5 miesiąca) przesuwano na wyznaczone miejsce. W efekcie, budowlę z powodzeniem obrócono o 78 stopni.
W 2010 r. przed Pałacem Lubomirskich odsłonięto Pomnik Tadeusza Kościuszki. Pomnik jest dokładną kopią pomnika autorstwa Antoniego Popiela, odsłoniętego w Waszyngtonie 9 maja 1910 r.
Spis treści :
Wstęp
--- Pałac Antoniego i Zofii Lubomirskich --- Pałac Aleksandra Lubomirskiego --- Kamienica kapitalistyczna --- Po wojnie
Spis ilustracji
Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971 r., wydanie I, nakład 5 000 egz., ss. 61 (w tym 34 ilustracji cz-b).
Wymiary 16,5 x 11,5 cm.  Okładka miękka + obwoluta + papier kredowy.  Stan więcej niż dobry (lekkie zabrudzenie i uszkodzenie obwoluty, podpis poprzedniego właściciela).

5)   Marek Kwiatkowski : PAŁAC  MORSZTYNÓW
Prezentowana publikacja omawia dzieje pałacu Morsztynów (zwanego także pałacem Młodziejowskich) znajdującego się w śródmieściu Warszawy.
Pałac w stylu barokowym wzniesiony został w końcu XVII w. i pierwotnie należał do wojewody mazowieckiego Stanisława Morsztyna, później do wojewody sandomierskiego Stefana Bidzińskiego. W 1766 r. znalazł się w posiadaniu biskupa przemyskiego Andrzeja Młodziejowskiego, dla którego przed 1771 r. pałac został rozbudowany przez Jakuba Fontanę. W latach 90-tych XVIII w. mieszkał tu Osip Igelstrom - poseł nadzwyczajny i minister pełnomocny w Rzeczypospolitej z ramienia Rosji, łączący w swoich rękach faktyczną władzę cywilną i wojskową w Polsce. Przez to pałac był celem zaciekłych ataków powstańców pod wodzą Jana Kilińskiego podczas insurekcji kościuszkowskiej w 1794 r., ulegając przy tym zniszczeniu.
W latach 1806-08 nastąpiła jego odbudowa w stylu klasycystycznym wg projektu F.A.Lessla dla Feliksa Potockiego i w latach 1808-11 powstały skrzydła od strony ul.Podwale. Pawilony te, w połączeniu z oficynami, utworzyły dziedziniec ograniczony od strony ulicy żelaznymi sztachetami. Po 1818 r. właścicielem pałacu został Karol Zeydler. Od 1820 r. mieściła się tutaj Resursa Kupiecka, a także księgarnie i wiele sklepów. Pod koniec XIX w. budynek stał się kamienicą czynszową. Po zniszczeniach wojennych został odbudowany w 1957 r.
Spis treści :
--- Pierwsze wiadomości o pałacu --- Inwentaryzacja szwedzka pałacu Stefana Bidzińskiego --- Losy pałacu w XVIII w. --- Walki o pałac w 1794 r. --- Dzieje pałacu w XIX i XX w.
Nota bibliograficzna
Spis ilustracji
Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1971 r., wydanie I, nakład 5 000 egz., ss. 111 (w tym 45 ilustracji cz-b).
Wymiary 16,5 x 11,5 cm.  Okładka miękka + obwoluta + papier kredowy.  Stan więcej niż dobry (lekkie zabrudzenie i uszkodzenie obwoluty, podpis poprzedniego właściciela).

6)   Marek Kwiatkowski : BELWEDER
Prezentowana publikacja omawia dzieje Pałacu Belwederskiego w Warszawie, który wyróżnia się spośród innych tym, że w świadomości społeczeństwa kojarzy się z pamiętną nocą zrywu narodowego 1830 r. i zamieszkiwaniem go przez naczelnika odrodzonego państwa polskiego Józefa Piłsudskiego.
Jeszcze do niedawna panowało przekonanie, że Belweder został wzniesiony na początku lat sześćdziesiątych XVII w. z inicjatywy Krzysztofa Paca, kanclerza wielkiego litewskiego. Tymczasem pojawiła się ostatnio hipoteza sugerująca wcześniejszy jego początek. Mogła to być rezydencja królowej Bony, która w Ujazdowie, otrzymanym wraz z Mazowszem jako oprawa jej wiana, założyła swój słynny ogród warzywny.
Sama nazwa Belweder pochodzi od włoskiego określenia : bel vedere, co oznacza - piękny widok. Może więc owe słowa wyszły z ust Bony, która zachwyciła się wspaniałością rozciągających się z tego punktu - cypla cofającego się od południa tarasu stromej skarpy - szerokich perspektyw na wschód, na Wisłę i lasy poza nią, i na południe, na nadrzeczne łąki. Wybór miejsca usytuowania willi pod Warszawą mógłby zatem być rzeczywiście sprawą samej Bony ...
Spis treści :
--- Willa Krzysztofa Paca --- Nowy Belweder --- Belweder za Stanisława Augusta --- Przebudowa pałacu za w.ks. Konstantego --- Stajnie, ujeżdżalnie i odwach belwederski --- Ogród --- Życie mieszkańców pałacu Belwederskiego --- Noc Listopadowa --- Belweder w rękach carów --- W okresie dwudziestolecia międzywojennego --- Podczas okupacji hitlerowskiej --- Belweder po wojnie i dziś
Bibliografia
Spis ilustracji
Wyd. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1976 r., wydanie I, nakład 10 000 egz., ss. 169 (w tym 67 ilustracji cz-b).
Wymiary 16,5 x 11,5 cm.  Okładka miękka + obwoluta + papier kredowy.  Stan dobry (zabrudzenie i uszkodzenie obwoluty, podpis poprzedniego właściciela).

Uwaga : przed wzięciem udziału w aukcji proszę przeczytać stronę "o mnie"