Popularność gier muzycznych sprawiła, że najwięksi wydawcy zaczęli poważnie myśleć o świeżych i bardziej nowatorskich projektach. Koncern Activision uznał, że bestsellerowa seria Guitar Hero jedynie częściowo spełnia oczekiwania graczy. Na rynku pozostała nisza związana z muzyką klubową, dance czy techno, czyli gatunkami praktycznie nieobecnymi w grach tworzonych przez studio RedOctane. Prace nad DJ Hero powierzono brytyjskiej firmie FreeStyleGames, która w swoim dorobku miała już tytuł poświęcony tańcom break-dance i muzyce hip-hopowej – B-Boy. Do współpracy udało się namówić także wielu cenionych didżejów i muzyków w tym DJ Shadow, Jay-Z oraz Eminema.

Wbrew początkowym obawom, twórcy DJ Hero uniknęli powielania schematów z Guitar Hero. Inspirowano się za to kilkoma udanymi rozwiązaniami, w czym akurat spora zasługa studia RedOctane, które pełniło rolę konsultanta. Mimo to DJ Hero stanowi produkcję całkowicie autonomiczną, a sama rozgrywka zdecydowanie różni się od tej z GH.

Podstawą zabawy jest wyczucie rytmu i przyciskanie w odpowiednim tempie właściwych przycisków na specjalnie zaprojektowanym kontrolerze. Urządzenie sprzedawane wraz z grą przypomina niewielkich rozmiarów konsoletę. Wyposażono ją w obrotową płytę, niezbędną do tworzenia „skreczy”, na której znajdują się trzy klawisze. Na bocznym panelu umieszczono suwak odpowiadający za przenikanie utworów (crossfader), pokrętło do efektów specjalnych oraz specjalny duży przycisk - „euphoria”. Gra wymaga bardzo dobrej koordynacji ruchów obu rąk. Kiedy jedna przyciska klawisze i kręci talerzem, druga musi „wychylać” ścieżki i wzbogacać brzmienie utworów.