Piękna tetradrachma Dioklecjana wybita w Aleksandrii między sierpniem 285 a sierpniem 286 r. (Milne 4781; Dattari 5[zasłonięte]622-56; Kampmann/Ganschow 119.13):

Aw. A(VTOKPATOP) K(AICAP) Γ(AIOC) OYAΛ(EPIOC) ΔIOKΛHTIANOC CEB(ACTOC) [w transkrypcji: Autokrator Kaisar Gaios Łalerios Diokletianos Sebastos = łac. Imperator Caesar Gaius Valerius Diocletianus Augustus], popiersie cesarza w wieńcu laurowym i zbroi w prawo;
Rew. Aleksandria w koronie murowej (łac. corona muralis) stojąca w długiej szacie w lewo, trzymająca w prawej ręce głowę Sarapisa, w lewej włócznię, w lewym polu oznaczenie L [skrót od gen. "etus" tj. "roku"], w prawym: B [= 2].

Waga: 8, 10 g

Oferowana tetradrachma stanowi znakomity przykład mennictwa aleksandryjskiego z końcowego okresu swej odrębności, którą utrzymało do reformy Dioklecjana w 294-295 r. Przez cały okres rzymski zachował się na monetach aleksandryjskich znany już za Ptolemeuszy sposób datowania wg lat panowania władców, gdzie rok zapisywano albo pełnym wyrazem w genetivie: ETOVC [tj. "roku"] albo, znanym również z papirusów, skrótem przypominającym L. Dzięki temu oznaczeniu oferowaną monetę można precyzyjnie datować na okres od sierpnia 285 do sierpnia 286 r.
Rewers przynosi ciekawy wariant ikonograficzny przedstawienia personifikacji Aleksandrii (lub jej Tyche) z głową Sarapisa - bóstwa synkretycznego, mającego cechy m.in. gr. Dzeusa i Asklepiosa.