Autor postawił sobie za zadanie zdiagnozowanie stanu języka uczniów szkoły specjalnej, rozumianego jako kompetencja lingwistyczna, na podstawie tworzonych przez nich eksplikacji znaczeń nazw żywiołów. W tym celu wykorzystał definicje językowo-kulturowe w ujęciu lingwoedukacyjnym, służącym pomiarowi stopnia opanowania wiedzy semantycznej i przyswojenia kompetencji kulturowej. Wprowadził nowy termin - kompetencja językowo-kulturowa - spójny z podstawowym "narzędziem diagnostycznym", czyli definicją językowo-kulturową. W rozprawie zawarto analizy wypowiedzi uczniów pod kątem występujących w nich zaburzeń paradygmatycznych i syntagmatycznych, pozwalające na określenie kompetencji gramatyczno-leksykalnej badanych. Wnioski wypływające z badań autora oraz szeroki materiał empiryczny mogą być istotną pomocą praktyczną dla nauczycieli pracujących z uczniami szkół specjalnych.