Akcja Diablo osadzona została w fantastycznym świecie Sanktuarium. Fabuła gry przedstawia zmagania z tytułowym Panem Terroru, który uwięziony w magicznym kamieniu dusz próbuje wydostać się z niewoli. Demon zdołał przeniknąć do umysłu arcybiskupa Lazarusa, prawej ręki władcy królestwa Khanduras. Następnie opętał króla Leorica, a z sennych koszmarów jego pierworodnego potomka stworzył armię przerażających kreatur krążących wokół miasteczka Tristram i pod jego powierzchnią. Nie bacząc na niebezpieczeństwo książę Aidan wyrusza, by stawić czoła siłom zła i pokonać Diablo.

Bohater kreowany przez gracza może być wojownikiem (Aidan), czarodziejem lub łotrzycą. Postaci różnią się nie tylko wyglądem, ale także predyspozycjami psycho-fizycznymi, umiejętnościami i stosowaną taktyką walki. Wybór herosa ma także znaczenie w finale.

Rozgrywka w Diablo bazuje na elementach mechaniki gier cRPG (np. punkty doświadczenia) i akcji. Wydarzenia na ekranie, w tym chociażby pojedynki z przeciwnikami, toczą się w czasie rzeczywistym. Sterowanie poczynaniami postaci odbywa się z wykorzystaniem interfejsu „point & click”. Co za tym idzie, podjęcie określonych działań (np. zaatakowanie lub podniesienie przedmiotu), wymaga wskazania kursorem myszy na odpowiednie miejsce i kliknięcia (rozwiązanie znane chociażby z gry Ultima VIII).

Większość wydarzeń przedstawionych w Diablo osadzonych zostało w mieście Tristram oraz jego okolicach. W sumie gracze mają okazję zwiedzić 16 głównych i kilka pobocznych lokacji. Wiele elementów otoczenia generowanych jest jednak losowo (np. lochy i skarby), co zapewnia niepowtarzalność każdej rozgrywki. Jak przystało na grę RPG, w trakcie swoich wędrówek bohaterowie mogą spotkać postaci niezależne, zdobyć nowe bronie i pancerze, a także walczyć z setkami bestii.

Poza trybem kampanii solowej twórcy gry przygotowali również opcję zabawy z udziałem żywych graczy. W rozgrywce prowadzonej za pośrednictwem sieci LAN lub Internet mogą uczestniczyć maksymalnie 4 osoby.

Oprawa wizualna Diablo wyróżnia się bardzo mroczną stylistyką. Grafika, choć wykonana w technice 2D, ukazuje świat gry w rzucie izometrycznym, co sprawia wrażenie trójwymiarowości. Na uwagę zasługuje znakomita ścieżka dźwiękowa, skomponowana przez Matta Uelmena.