Huxley przedstawia historię katolickiego księdza Urbaina Grandiera, który w 1634 roku został spalony na stosie we francuskim mieście Loudun. Zarzucono mu praktyki czarnoksięskie i doprowadzenie do opętania przez diabła zgromadzenia mniszek wraz z przeoryszą, siostrą Jeanne (Iwaszkiewiczowską Matką Joanną od Aniołów). Czy jednak to było prawdziwą przyczyną męczeńskiej śmierci Grandiera? Ksiądz słynął z upodobania do uciech świata doczesnego, ze słabości do płci pięknej. Naraził się tym wielu znaczącym postaciom swojej epoki; kardynał Richelieu uknuł przeciw Grandierowi spisek. 
    Ta pasjonująca, wielowarstwowa opowieść sytuuje się na pograniczu gatunków literackich, łączy ogromną erudycję autora z nietuzinkowym talentem literackim. Huxley roztacza przed czytelnikiem wielobarwną panoramę siedemnastowiecznej Francji w jej wymiarze społecznym, religijnym, politycznym.

Aldous Huxley (ur. 26 lipca 1894, w hrabstwie Surrey w Anglii, zmarł 22 listopada 1963 roku w Hollywood w USA), powieściopisarz, nowelista, eseista, poeta. Jeden z najwybitniejszych pisarzy dwudziestego wieku. Studiował medycynę i filozofię. Zagrożony ślepotą musiał przerwać naukę, nie uczestniczył też w I wojnie światowej. Po dwóch latach podjął studia, po wojnie poświęcił się pisarstwu. Pełnię wzroku odzyskał dopiero w 1935 roku. Początkowo wydawał tomiki poetyckie, by w końcu zwrócić się ku prozie. W roku 1921 debiutował powieścią Crome Yellow, a do jego najsłynniejszych książek należą: antyutopia Nowy wspaniały świat, powieści Kontrapunkt, Wyspa,Czas musi stanąć, eseje Wrota percepcji, Filozofia wieczysta. W ostatnich latach życia eksperymentował z substancjami halucynogennymi (jest twórcą słowa „psychedeliczny”), stając się dzięki temu jednym z idoli amerykańskiej kultury hippiesowskiej.

.

„Diabły z Loudun” to wybitny esej o zgubnych związkach religii, władzy 
i ludzkiej natury.

.